¹ Moitos tentaron recopilar a historia que para nós é verdadeira, ² tal e como nolos transmitiron os que desde o principio foron testemuñas oculares e predicadores da palabra, ³ despois de ter investigado todo desde o principio con dilixencia, escribinchas por orde, excelentísimo Teófilo, para que as coñezas, ⁴ para que saibas a verdade xusta sobre as cousas que che foron ensinadas. ⁵ Houbo no tempo de Herodes, rei de Xudea, un sacerdote chamado Zacarías, do grupo de Abías, que tiña por muller unha das fillas de Aaron que se chamaba Elisabet. ⁶ Os dous eran xustos diante de Deus, cumprindo todos os mandamentos e ordenanzas do Señor. ⁷ Pero non tiñan fillos, porque Elisabet era estéril y, por aquel entón, os dous era vellos ⁸ Mentres Zacarías estaba na presenza de Deus, segundo as responsabilidades do seu grupo. ⁹ Foi escollido por sorteo para entrar no templo do Señor e queimar incienso, segundo o costume do sacerdocio. ¹⁰ E toda a multitude do pobo estaba orando fora á hora da ofrenda do incineso. ¹¹ Entón se lle apareceu un anxo do Señor, de pé, ao lado dereito do altar do incienso. ¹² Cando o veu, Zacarias se perturbou, e se encheu de medo. ¹³ Mais o anxo lle dixo: Non teñas medo, Zacarias, porque a túa petición foi escoitada, e a tua muller Elisabet darache a luz un fillo, e lle chamarás Xoán. ¹⁴ Terás gozo e alegría, e moitos se alegrarán co seu nacemento. ¹⁵ Será grande diante do Señor; non beberá nen viño nen licor, e será cheo do Espirito Santo desde o ventre da súa nai. ¹⁶ E fará que volten moitos dos fillos de Israel ao Señor o seu Deus. ¹⁷ Camiñará diante del no espírito e poder de Elias, PARA FACER VOLTAR OS CORAZÓNS DOS PAIS AOS FILLOS, e ensinarlles aos desobedientes a actitude do xusto, co fin de preparar un povo ben disposto para o Señor. ¹⁸ Entón Zacarías lle dixo ao anxo: Como poderei saber isto? Xa que son vello e a miña muller é moi vella. ¹⁹ O anxo lle contestou dicindolle: "Eu son Gabriel, quen está na presenza de Deus. Fun enviado para falarche, para traer estas boas novas. ²⁰ Velaí quedarás mudo, e non poderás falar ata o día en que todo isto aconteza, porque non criche as miñas parabras, as cales se cumprirán no seu tempo. ²¹ E o povo agardaba por Zacarías e lles estranaba a súa demora no templo. ²² Mais cando saiu, non lles podía falar e entenderon que tivera unha visión no templo. E, quedando mudo, el lles falaba facendo acenos. ²³ E cando se cumpriron os días do seu servizo sacerdotal, voltou para súa casa. ²⁴ Despois destes días, Elisabet, a súa muller, concebiu e se escondeu por cinco meses, dicindo para si: ²⁵ Así fixo o Señor comigo neste tempo en que se dignou a mirarme para quitar a miña vergoña diante das xentes ²⁶ Aos seis meses, Deus enviou ao anxo Gabriel a unha cidade de Galilea que se chamaba Nazaret, ²⁷ a unha moza prometida a un home chamado Xosé, da descendencia de David, o nome da moza era María. ²⁸ Entrando o anxo lle dixo: Salve, moi favorecida! O Señor está contigo, bendita eres ti entre todas as mulleres. ²⁹ Mais ela turbouse moito con estas palabras, e se preguntaga que forma de saludo era ese. ³⁰ O anxo lle dixo: Non teñas medo, María, porque ti encontrache graza ante Deus. ³¹ Velaí que concevirás e darás a luz un fillo e lle porás por nome Xesús. ³² Este será grande e se chamará fillo do Altísimo, e o Señor Deus lle dará o trono de David. ³³ Reinará sobre a casa de Xacobe para sempre, e o seu reino non terá fin ³⁴ Entón María lle dixo ao anxo: Como vai ser isto? xa que eu nunca estiven cun home. ³⁵ Respondendo o anxo lle dixo: O Espirito Santo baixará sobre ti, e o poder do Altísimo cubrirate coa súa sombra. Por iso o Neno que nacerá de ti será Santo, chamarase Fillo de Deus. ³⁶ Velaí tes a túa parenta Elisabet, tamén concebiu un fillo na vellez, e este é o seu sexto mes, ela á que chamaban estéril. ³⁷ Porque para Deus non hai cousa imposible. ³⁸ Entón María respondeu: Velaquí a serva do Señor, cumprase en min a túa palabra. E o anxo marchou de onda ela. ³⁹ Naqueles mesmos días, María ergueuse e foi depresa cara a rexión montañosa, a unha vila de Xudá; ⁴⁰ e entrou na casa de Zacarías, e saudou a Elisabet. ⁴¹ E aconteceu que cando Elisabet ouviu o saudo de María, a criatura brincou no seu ventre; e Elisabet foi chea do Espirito Santo ⁴² E excalmou a grande voz e dixo: Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre! ⁴³ Por que se me concede a min que a nai do meu Señor me visite? ⁴⁴ Velaí que apenas o saudo chegou aos meus ouvidos, a criatura saltou de alegría no meu ventre. ⁴⁵ Ditosa á que creu porque se cumplirá o que foi dito polo Señor. ⁴⁶ Entón María dixo: A miña alma alaba ao Señor ⁴⁷ e o meu espirito se alegra en Deus o meu Salvador ⁴⁸ Porque mirou a humilde condición desta a súa serva. Pois velaí que, desde agora en adiante, todas as xeración me terán por benaventurada. ⁴⁹ Porque grandes cousas fixo en min o Poderoso e o seu nome é Santo ⁵⁰ De xeración en xeración é a súa misericordia para os que lle temen. ⁵¹ Desplegou o seu brazo forte; desbaratou os pensamentos dos corazóns dos sobervios. ⁵² Quitou aos poderosos dos seus tronos e exaltou aos humildes; ⁵³ aos famentos encheu de bens e ao rico enviou coas mans valeiras ⁵⁴ Axudou a Israel, o seu servo, para que se recorde a súa misericordia ⁵⁵ tal e como lle dixo aos nosos pais, en favor de Abraham e da sua descendencia para sempre ⁵⁶ E María quedou con Elisabet perto de tres meses e despois voltou para súa casa. ⁵⁷ Cando se lle cumpriu a Elisabet o tempo, deu a luz ao seu fillo. ⁵⁸ E os seus veciños e parentes escoitaron que o Señor demostrara a súa grande misericordia con ela; e se alegraron con ela. ⁵⁹ Ao octavo día viñeron circuncidar ao neno, ían chamalo Zacarías como o seu pai. ⁶⁰ Mais a nai respondeu, e dixo: Non, se chamará Xoán. ⁶¹ E lle dixeron: Non hai ninguén na túa familia que teña ese nome. ⁶² Entón lle preguntaban por señas ao pai como quería que se chamase. ⁶³ E el pidiu una tablilla e escribiu o seguinte: O seu nome é Xoán. E todos se asombraban. ⁶⁴ No momento se lle abriu a boca e se lle soltou a lingua e comezou a falar louvando a Deus. ⁶⁵ E viu temor sobre todos os que estaban ao seu derredor; e todas estas cousas se comentaban en toda a rexión de Xudea. ⁶⁶ E todos os que as ouvían as gardaban no seu corazón, dicindo: Entón, que chegará a ser este neno? Porque en verdade a man de Deus estaba con el. ⁶⁷ E o seu pai, Zacarías, foi chei do Espirito Santo, e profetizou dicindo: ⁶⁸ Bendito sexa o Señor, Deus de Israel, porque veu visitar e redimir ao seu povo ⁶⁹ El ergueu un corno de salvación na casa de David o seu servo. ⁷⁰ Tal e como o anunciara pola boca dos seus santos profetas desde a antigüedade, ⁷¹ El traerá salvación de todos os nosos inimigos e todos os que nos aborrecen ⁷² para amosar a misericordia cara os nosos pais e para recordar o seu santo pacto, ⁷³ o xuramento que fixo ao noso pai Abraham: ⁷⁴ liberados dos nosos inimigos, concedernos que o sirvamos sen medo ⁷⁵ en santidade e xustiza diante de El, todos os nosos días. ⁷⁶ E ti, neno, se te chamará profeta do Altisimo; porque irás diante do Señor para preparar o seus camiños: ⁷⁷ para dar ao povo o coñecemento da salvación polo perdón dos pecados, ⁷⁸ Pola entrañable misericordia do noso Deus, coa que Alborada nos visitará desde o alto, ⁷⁹ para iluminar aos que viven nas tebras e na sombra da morte, para guiar os nosos pes no camiño da paz. ⁸⁰ E o neno crecía e se fortalecía en espirito; e viviu en lugares desertos ata o día no que se deu a coñecer a Israel