¹ Deus, tendo falado hai moito tempo, en moitas ocasións e de moitos xeitos aos pais polos profetas, ² e nestes últimos días, falounos polo seu Fillo, a quen constutuíu herdeiro de tódalas cousas, por medio de quen tamén fixo o universo; ³ El é o resplandor da súa gloria e a imaxe exacta do seu ser, e sostén tódalas cousas pola palabra do seu poder. Despois de levar a cabo a purificación dos pecados, sentouse á dereita da Maxestade de Deus nas alturas, ⁴ feito moito máis superior que os anxos, xa que herdou un nome máis excelente que o deles. ⁵ Porque a cal dos anxos dixo Deus algunha vez: "es o meu fillo, eu enxendreite hoxe", e outra vez: "eu serei seu Pai , e El será meu Fillo?" ⁶ E outra vez, cando trae ao Primoxénito ao mundo, di: Adóreno tódolos anxos de Deus. ⁷ E dos anxos di: "o que fai aos seus anxos, espíritos, e aos seus ministros, lapas de lume." ⁸ Mais do Fillo di: "o teu trono, oh Deus, é polos séculos, e o cetro da rectitude é o cetro do teu reino. ⁹ Amaches a xustiza e aborreciches a iniquidade; polo que Deus, o teu Deus, unxiute co óleo da alegría máis que aos teus compañeiros." ¹⁰ E: "ti, Señor, no principio cimentaches a terra, e os ceos son feitura das túas mans; ¹¹ eles pasarán, mais ti permaneces; e todos eles envellecerán como roupa, ¹² e os enrolarás como se fose un manto; e cambiarán coma se fose roupa. Mais ti es o mesmo e os teus anos non terán fin". ¹³ Pois, a cal dos anxos dixo algunha vez: "senta á miña dereita ata que poña aos teus inimigos por estrado para os teus pés?" ¹⁴ Non son eles espíritos ministradores, enviados para servir aos que herdarán a salvación?