1
Revelación de Xesús Cristo, que Deus lle deu para manifestar aos seus servos o que debe suceder axiña, e declarouna enviándoa por medio do seu anxo ao seu servo Xoan,
2
quen deu testemuña da palabra de Deus, e da testemuña de Xesús Cristo, e de todo o que viu.
3
Feliz o que le e os que oen as verbas da profecía e gardan as cousas que nela están escritas, porque o tempo está próximo.
4
Xoan, ás sete igrexas que están en Asia: graza a vós e paz, de quen é e que era e quen virá, e dos sete Espíritos que están diante do seu trono,
5
e de Xesús Cristo, a testemuña fiel, o primoxénito dos mortos e o soberano dos reis da terra. Ao que nos ama e nos fixo libres dos nosos pecados co seu sangue,
6
e fixo de nós un reino e sacerdotes para o seu Deus e Pai, a El sexa a gloria e a soberanía polos séculos. Amén.
7
Velaí ven coas nubes, e vaino ver todo ollo, e tamén os que o traspasaron; e tódalas tribos da terra farán lamentación por El; sí. Amén.
8
Eu son o Alfa e a Omega, di o Señor Deus, o que é e que foi e que está vindo, o Todopoderoso.
9
Eu, Xoan, voso irmán e partícipe con vós na tribulación, no reino e na constancia en Xesús, atopábame na illa de Patmos, por mor da palabra de Deus e do testemuño de Xesús.
10
Estando no espírito no día do Señor, oín tras de min unha grande voz, como de trompeta,
11
que dicía: escribe nun libro o que ves, e envíao ás sete igrexas: a Éfeso, Esmirna, Pérgamo, Tiatira, Sardis, Filadelfia e Laodicea.
12
E vireime para ver de quen era a voz que estaba a falar comigo. E ó virarme, vin sete candeeiros de ouro;
13
e no medio dos candeeiros, vin a un semellante ao Fillo do Home, vestido cunha túnica que lle chegaba aos pés e cinguido polo peito cun cinto de ouro.
14
A súa cabeza e os seus cabelos eran brancos como a branca lá, coma neve; os seus ollos eran como chamas de lume;
15
os seus pés semellantes ao bronce lustrado, refinado no forno, e a súa voz coma o murmurio de moitas augas.
16
Na súa man dereita tiña sete estrelas, e da súa boca saía unha espada aguda de dous gumes; o seu rostro era coma o sol cando reloce con toda a súa forza.
17
Cando o vin, caín como morto aos pés del. E El puxo a súa man dereita sobre min, dicindo: Non temas, eu son o primeiro e o derradeiro,
18
e o que vive, e estiven morto; velaquí, estou vivo polos séculos dos séculos, e teño as chaves da morte e do Hades.
19
Escribe as cousas que viches, e as que son, e as que sucederán despois de éstas.
20
No tocante ao misterio das sete estrelas que viches na miña man dereita e dos sete candeeiros de ouro: as sete estrelas son os anxos das sete igrexas, e os sete candeeiros son as sete igrexas.