¹ Xudas, servo de Xesucristo e irmán de Xacobe, os chamados amados de Deus o Pai, e gardados para Xesús Cristo: ² que a misericordia, a paz e o amor vos sexan multiplicados ³ Amados, mentras facía o máximo esforzo en vos escribir sobre a nosa común salvación, eu tiña que dirixirme a vos para animarvos a loitar de xeito esforzado pola fe que unha vez foi dada os crentes. ⁴ Pois sen decatarvos. introducíronse entre vos, certas malas persoas apuntadas para a condeación. aqueles que pervirten a graza do noso Deus e rexeitan a Xesús o Mesías, o noso único Señor e Soberano. ⁵ Quero lembrarvos. ainda que todas estas cousas as tendes ben sabidas, que Xesús tendo salvado o seu pobo., liberándoo da escravitude de Exipto, acabou logo con aqueles que non creran. ⁶ E tamén os anxos que non gardaron a sua integridade e abandoaron a súa propia morada, mantenos na oscuridade, en cadeas eternas ata o gran día do xuicio. ⁷ Do mesmo xeito cs Sodoma e Gomorra e as cidades veciñas que, tal como aquelas, entregáronse a inmoralidade sexual e a vicios e desexos contra a natureza. Eles sirven como exemplo do castigo do fogo eterno. ⁸ Igualmente, tamén eles están a matinar coas suas visións e contaminan os seus corpos, rexeitando a autoridade e blasfemando contra as autoridades celestiais. ⁹ Mais o Arcanxo Gabriel, cando loitaba co demo discutindo sobre o corpo de Moisés, non se atreveu a añdraxalo, senon que dixo: "Que o Señor te reprenda!". ¹⁰ Pero estes, maldin o que non entenden, e corrómpense nas cousas que comprenden como se foran animais irracionais. ¹¹ Pobres deles! seguiron o camiño de Caín e pola cobiza caíron no erro de Balaam, perecendo na revolta de Coré. ¹² Estes son os que deshonran as vosas festas de amor fraterno, cébanse sen temor algún, porque só pensan en se mesmos; nubes sen auga levadas polos ventos, árbes de outono sen froito algún, mortos unha e outra vez, arrincados de raices, ¹³ ondas violentas do mar que escupen so porcalladas, estrelas errantes para as que a oscuridade e as tebras están reservadas para sempre! ¹⁴ Deles profetizou Henoc, o sétimo despois de Adán, dicindo: O Señor ven con milleiros dos seus santos ¹⁵ para executar o xuizo sobre todos, e para convencer a todos os malvados polas obras malas que fixeron dun xeito ruín, e de todas as inxurias que falaron contra él eses impíos pecadentos! ¹⁶ Eles son murmuradores, andan queixándose sempre,. viven tal como lles peta e a súa boca ábrese so para falar verbas abraiantes, gabando as persoas para obter ganancias deshonestas. ¹⁷ Mais vos, benqueridos irmáns, lembrádevos das verbas ditas polos apóstolos de Xesús, o Mesías, noso Señor. ¹⁸ Eles dicianvos que: nos tempos derradeiros surdiría xente que se burlaría de todo, vivindo segundo as suas propias cobizas. ¹⁹ Éstes son os que causan divisións, os mundanos, os que non teñen o Espírito. ²⁰ Pero vos, queridiños, edificade a vosa vida na fe santa, orando no Espírito Santo, ²¹ conservádevos no amor de Deus, agardando sempre a misericordia de Xesús, o Mesías noso Señor que vos da a vida eterna. ²² Tende misericordia dos que dubidan; ²³ salvade a outros arrincándoos do lume; tende compasión de outros mais con certo temor, aborrecendo ainda a roupa contaminada polos seus vicios. ²⁴ A Aquel que é poderoso para vos gardar sen caer e presentarvos sen mancha diante da súa gloria cheos de ledicia, ²⁵ ó unico Deus, o noso Salvador, sexa a gloria, a maxestade, a autoridade e o poder, por medio de Xesús o Mesías, noso Señor, dende antes de todos os séculos, agora e por sempre, amén