¹ سِپَس عیسی آنجا را تَرک گُفت و با شاگردان خُود بِ شَهرِ خویش رَفت. ² چون روز شَبّات فَرا رَسید، بِ تعلیم دادَن دَر کنیسه پَرداخت. بَسیاری با شَنیدن سُخَنانِ او دَر شِگَفت شُدَند. آنها می‌گُفتَند: «این مَرد هَمۀ اینها را اَز کُجا کَسب کَردِه اَست؟ این چِه حِکمَتی اَست کِ بِ او عَطا شُده؟ و این چِه مُعجزاتی اَست کِ بِ دَستِ او اَنجام می‌شَوَد؟ مَگَر او آن نَجّار نَیست؟ مَگَر پِسَرِ مریم و بَرادَرِ یَعقوب، یوشا، یُهودا و شَمعون نَیست؟ ³ مَگَر خواهرانِ او اینجا، دَر میا ما زِندگی نمی‌کُنَند؟» پَس دَر نَظَرَشان ناپَسَند آمد ⁴ عیسی بِدیِشان گُفت: «نَبی بی‌حُرمت نَباشَد جُز دَر شَهرِ خُود و دَر میا خویشان و دَر خانۀ خُویش!» ⁵ او نَتوانِست دَر آنجا هیچ مُعجزه‌ای اَنجام دَهَد، جُز آنکِ دَستِ خُود را بَر چَند بِیمار گُذاشت و آنها را شِفا بَخشید. ⁶ او اَز بی‌ایمانیِ ایشان دَر حِیرَت بود.