4
1
دیگَر بار عیسی دَر کِنارِ دَریا بِ تَعلیم دادَن آغار کَرد. گُروهی بی‌شِمار او را احاطِه کَرده بودَند چَندان کِ بِ‌ناچار سُوارِ قایِقی شُد کِ دَر دَریا بود و بَر آن بِنِشَست، دَر حالی کِ تَمامِ مَردُم بَر ساحِلِ دَریا بودَند.
2
آنگاه با مَثَلها، بَسیار چیزها بِ آنها آموخت. او دَر تَعلیمِ خُود بِ ایشان گُفت:
3
گوش فَرا دهید! روزی بَرزگری بِریِ بَذرافشانی بیرون رَفت.
4
چون بَذر می‌پاشید، بَرخی دَر راه اُفتاد و پَرَندِگان آمدَند و آنها را خُوردَند.
5
بَرخی دیگَر بَر زَمینِ سَنگلاخ اُفتاد کِ خاکِ چَندان نَداشت. پَس زود سَبز شُد، چِرا کِ خاک کَم‌عُمق بود.
6
اَمّا چون خُورشید بَرآمد، هَمه سوخت و خُشکید، زیرا ریشِه نَداشت.
7
بَرخی نیز میاِنِ خارها اُفتاد. خارها نَمو کَرده، آنها را خَفه کَردَند و ثَمری اَز آنها بَرنیامَد.
8
اَمّا بَقیِۀ بَذرها بَر زَمینِ نیکو اُفتاد و جوانِه زَده، نَمو کَرد و بار آورده، زیاد شُد، بَعضی سی، بَعضی شِصت و بَعضی حَتّی صَد بَرابَر.»
9
سِپَس گُفت: «هَر کِ گوشِ شِنوا دارَد، بَشنوَد.»
10
هنگامی کِ عیسی تَنها بود، آن دَوازده تَن و کَسانی کِ گِردَش بودَند، دَربارِۀ مَثَلها اَز او پُرسیدَند.
11
بِ ایشان گُفت: «رازِ پادِشاهیِ خُدا بِ شُما عَطا شُده اَست، اَمّا بِریِ مَردُمِ بیرون، هَمه چیز بِ‌صورَتِ مَثَل اَست؛
12
تا: ”بِنگَرَند، اَمّا دَرک نَکُنَند، بَشنَوَند، اَمّا نَفَهمَند، مبادا بازگَشت کُنَند و آمرزیدِه شَوَند!“»
13
آنگاه بِدیشان گُفت: «آیا این مَثَل را دَرک نَمی‌کُنید؟ پَس چِگونه مَثَلهایِ دیگَر را دَرک خواهَید کَرد؟
14
بَرزگر کَلام را می‌کارَد.
15
بَعضی مَردُم همچون بَذرهایِ کِنارِ راهَند، آنجا کِ کَلام کاشتِه می‌شَوَد؛ بِ مَحضِ اینکِ کَلام را می‌شنَوَند، شیطان می‌آیَد و کَلامی را کِ دَر آنها کاشتِه شُده، می‌ربایَد.
16
دیگَران، همچون بَذرهایِ کاشتِه شُده بَر سَنگلاخَند؛ آنان کَلام را می‌شنَوَند و بی‌دِرَنگ آن را با شادی می‌پَذیرَند،
17
اَمّا چون دَر خُود ریشِه نَدارَند، تَنها اَندَک زَمانی دَوام می‌آوَرَند. آنگاه کِ بِ سَبَبِ کَلام، سَختی یا آزاری بُروز کُنَد، دَر دَم می‌اُفتَند.
18
عَده‌ای دیگَر، همچون بَذرهایِ کاشتِه شُده دَر میاِنِ خارهایَند؛ کَلام را می‌شنَوَند،
19
اَمّا نِگرانیهایِ این دنیا و فَریبَندِگیِ ثِروَت و هوسِ چیزهایِ دیگَر دَر آنها رُسُوخ می‌کُنَد و کَلام را خَفه کَرده، بی‌ثَمَر می‌سازَد.
20
دیگَران، همچون بَذرهایِ کاشتِه شُده دَر زَمینِ نیکویَند؛ کَلام را شِنیده، آن را می‌پَذیرَند و سی، شِصت و حَتّی صَد بَرابَر بار می‌آوَرَند.»
21
عیسی بِ آنها گُفت: «آیا چِراغ را می‌آوَرید تا آن را زیرِ کاسِه یا تَخت بِگُذارید؟ آیا آن را بَر چِراغدان نِمی‌نَهید؟
22
زیرا چیزی پِنهان نَیست مَگر بِریِ آشکار شُدَن، و چیزی مَخفی نَیست مَگر بِریِ بِ ظهور آمدَن.
23
هَر کِ گوشِ شِنوا دارَد، بَشنوَد.»
24
سِپَس اِدامِه دادِه، گُفت: «بِ آنچه می‌شنَوَید، بِ‌دِقّت دِل بِسپارید. با هَمان پِیمانِه کِ وَزن کُنید، بِریِ شُما وَزن خواهَد شُد، و حَتّی بیِشتر.
25
زیرا بِ آن کِ دارَد، بیِشتر دادِه خواهَد شُد و اَز آن کِ نَدارَد، هَمان کِ دارَد نیز گِرفتِه خواهَد شُد.»
26
نیز گُفت: «پادِشاهیِ خُدا مَردی را مانَد کِ بَر زَمین بَذر می‌افشانَد.
27
شَب و روز، چِه او دَر خواب باشَد چِه بیدار، دانه سَبز می‌شَوَد و نَمو می‌کُنَد. چِگونه؟ نَمی‌دانَد.
28
زیرا زَمین بِ خُودی‌خُود بار می‌دهَد: نُخُست ساقِه، سِپَس خوشِۀ سَبز و آنگاه خوشِۀ پُر اَز دانه.
29
چون دانه بَرسَد، بَرزگر بی‌دِرَنگ داس را بِ کار می‌گیرَد، زیرا فَصلِ درو فَرا رِسیدِه اَست.»
30
عیسی دیگَر بار گُفت: «پادِشاهیِ خُدا را بِ چِه چیز مانَند کُنیم، یا با چِه مَثَلی آن را شَرح دَهیم؟
31
همچون دانِۀ خَردَل اَست. خَردَل، کوچَکتَرین دانه‌ای اَست کِ دَر زَمین می‌کارَند،
32
ولّی چون کاشتِه شُد، می‌روید و اَز هَمه‌یِ گیاهانِ باغ بُزرگتَر شُده، شاخه‌هایِ بُزرگ می‌آوَرَد، چَندان کِ پَرَندِگانِ آسمان می‌آیَند و دَر سایِۀ آن آشیانِه می‌سازَند.»
33
عیسی با مَثَلهایِ بَسیار اَز این‌گونه، تا آنجا کِ می‌تَوانِستَند دَرک کُنَند، کَلام را بِریِشان بیان می‌کَرد.
34
او جُز با مَثَل چیزی بِ آنها نَمی‌گُفت؛ اَمّا هنگامی کِ با شاگردانِ خُود دَر خَلوت بود، هَمه چیز را بِریِ آنها شَرح می‌داد.
35
آن روز چون غُروب فَرا رَسید، عیسی بِ شاگردانِ خُود گُفت: «بِ آن سُویِ دَریا بِرَویم.»
36
آنها جَمعیَت را تَک گُفتَند و عیسی را دَر هَمان قایِقی کِ بود، با خُود بُردَند. چَند قایِقِ دیگَر نیز او را هَمراهی می‌کَرد.
37
ناگاه تَندبادی شَدید بَرخاست. اَمواج چِنان بِ قایِق بَرمی‌خورد کِ نَزدیک بود اَز آب پُر شَوَد.
38
اَمّا عیسی دَر عَقِبِ قایِق، سَر بَر بالِشی نِهاده و خُفتِه بود. شاگردان او را بیدار کَردَند و گُفتَند: «اُستاد، تو را باکی نَیست کِ غَرق شَویم؟»
39
عیسی بَرخاست و باد را نَهیِب زَد و بِ دَریا فَرمود: «ساکِت شو! آرام باش!» آنگاه باد فُرونِشَست و آرامِشِ کامِل حُکمفرما شُد.
40
سِپَس بِ شاگردانِ خُود گُفت: «چِرا این‌چِنین تَرسیدِه‌اید؟ آیا هنوز ایمان نَدارید؟»
41
آنها بَسیار هَراسان شُده، بِ یکدیگَر می‌گُفتَند: «این کیست کِ حَتّی باد و دَریا هَم اَز او فَرمان می‌بَرَند!»