¹ پَس اَز چَند روز، چون عیسی دیگَر بار بِ کَفَرناحوم دَرآمد، مَردُم آگاه شُدَند کِ او بِ خانِه آمدِه اَست. ² گُروهی بَسیار گَرد آمدَند، آن‌گونه کِ حَتّی جُلویِ دَر نیز جایی نَبود، و او کلام را بِریِ آنها موعِظه می‌کَرد. ³ دَر این هَنگام، جَمعی اَز راه رَسیدَند و مَردی مَفلوج را کِ چَهار نَفَر حَمل می‌کَردَند، پِیش آوردَند. ⁴ اَمّا چون بِ سَبَبِ اِزدِحامِ جَمعیَت نَتَوانِستَند او را نَزدِ عیسی بیآوَرَند، شُروع بِ بَرداشتَنِ سَقفِ بالایِ سَرِ عیسی کَردَند. پَس اَز گُشودَنِ سَقف، تُشکی را کِ مَفلوج بَر آن خوابیدِه بود، پایین فِرِستادَند ⁵ . چون عیسی ایمانِ آنها را دید، مَفلوج را گُفت: «ای فَرزَند، گُناهانَت آمرزیدِه شُد.» ⁶ بَرخی اَز عُلمایِ دین کِ آنجا نِشِستِه بودَند، با خُود اَندیشیدَند: ⁷ «چِرا این مَرد چِنین سُخَنی بَر زَبان می‌رانَد؟ این کُفر اَست! چِه کَسی جُز خُدا می‌تَوانَد گُناهان را بیآمُرزد؟» ⁸ عیسی دَر دَم دَر روحِ خُود دَریافت کِ با خُود چِه می‌اَندیشَند و بِ ایشان گُفت: «چِرا دَر دِل چِنین می‌اَندیشید؟ ⁹ گُفتَنِ کُدام‌یک بِ این مَفلوج آسانتَر اَست، اینکِه "گُناهانَت آمرزیدِه شُد" یا اینکِه "بَرخیز و تُشکِ خُود را بَردار و راه بِرو"؟ ¹⁰ حال تا بِدانید کِ پِسَرِ اِنسان بَر زَمین اِقتِدارِ آمرزِشِ گُناهان را دارَد» - بِ مَفلوج گُفت: ¹¹ «بِ تو می‌گویم، بَرخیز، تُشکِ خُود بَگیر و بِ خانِه بِرو!» ¹² آن مَرد بَرخاست و بی‌دِرَنگ تُشکِ خُود را بَرداشت و دَر بَربَرِ چَشمانِ هَمه اَز آنجا بیرون رَفت. هَمه دَر شِگِفت شُدَند و خُدا را تَمجیدکُنان گُفتَند: «هَرگَز چِنین چِیزی نَدیدِه بودیم.» ¹³ عیسی بارِ دیگَر بِ کِنارِ دَریا رَفت. مَردُم هَمه نَزدَش گَرد می‌آمدَند و او آنان را تَعلیم می‌داد. ¹⁴ هَنگامی کِ قَدم می‌زَد، لاوی پِسَرِ حَلْفای را دید کِ دَر خَراجگاه نِشِسته بود. بِ او گُفت: «اَز پِیِ مَن بِیا.» او بَرخاست و اَز پِیِ عیسی روان شُد. ¹⁵ چون عیسی دَر خانۀ لاوی بَر سُفره نِشِسته بود، بَسیاری اَز خَراجگیران و گُناهکاران با او و شاگِردانَش هَمسُفره بودَند، زیرا شُمارِ زیآدی اَز آنها او را پیروی می‌کَردَند. ¹⁶ چون عُلمایِ دین کِ فَریسی بودَند، عیسی را دیدَند کِ با گُناهکاران و خَراجگیران هَمسُفره اَست، بِ شاگِردانِ وی گُفتَند: «چِرا با خَراجگیران و گُناهکاران غَذا می‌خُورد؟» ¹⁷ عیسی با شِنیدَنِ این سُخَن بِ ایشان گُفت: «بیمارانَند کِ بِ طبیب نِیاز دارَند، نَه تَندُرستان. مَن نِیامدِه‌اَم تا پارسایان بَلکِه تا گُناهکاران را دَعوت کُنَم.» ¹⁸ زَمانی کِ شاگِردانِ یِحیی و فَریسیان روزِه‌دار بودَند، عِدّه‌ای نَزدِ عیسی آمدَند و گُفتَند: «چِرا شاگِردانِ یِحیی و شاگِردانِ فَریسیان روزِه می‌گیرَند، اَمّا شاگِردانِ تو روزِه نِمی‌گیرَند؟» ¹⁹ عیسی پاسُخ داد: «آیا مُمکِن اَست میهمانانِ عَروسی تا زَمانی کِ داماد با ایشان اَست، روزِه بگیرَند؟ تا وَقتی داماد با آنها اَست نِمی‌تَوانَند روزِه بگیرَند ²⁰ اَمّا زَمانی خواهَد رِسید کِ داماد اَز ایشان گِرفتِه شَوَد. دَر آن ایّام روزِه خواهَند گِرفت.

²¹ «هیچ‌کَس پارچۀ نو را بَر جامۀ کُهنه وصله نِمی‌زَنَد. اگر چِنین کُنَد، وصله اَز آن کَنده شُده، نو اَز کُهنه جُدا می‌شَوَد، و پارگی بَدتَر می‌گَردَد. ²² و نیز هیچ‌کَس شِرابِ نو را دَر مَشکهایِ کُهنه نِمی‌ریزد. اگر چِنین کُنَد، آن شِراب مَشکها را پاره می‌کُنَد، و این‌گونه، شِراب و مَشکها هَردو تَبا خواهَند شُد. شِرابِ نو را دَر مَشکهایِ نو باید ریخت. ²³ دَر یِکی اَز روزهایِ شَبّات، عیسی اَز میانِ مَزارِعِ گَندُم می‌گُذَشت و شاگِردانَش دَر حینِ رَفتَن، شُروع بِ چیدَنِ خوشه‌هایِ گَندُم کَردَند. ²⁴ فَریسیان بِ او گُفتَند: «چِرا شاگِردانَت کاری اَنجام می‌دهَند کِ دَر روزِ شَبّات جایِز نِیست؟» ²⁵ پاسُخ داد: «مَگر تا بِ حال نَخواندِه‌اید کِ داوود چِه کَرد آنگاه کِ خُود و یارانَش مُحتاج و گُرسنِه بودَند؟ ²⁶ او دَر زَمانِ اَبیّاتار، کاهِنِ اَعظَم، بِ خانۀ خُدا دَرآمد و نانِ حُضور را خُورد و بِ یارانَش نیز داد، هرچَند خُوردَنِ آن تَنها بِریِ کاهِنان جایِز اَست.» ²⁷ آنگاه بِ ایشان گُفت: «شَبّات بِریِ اِنسان مُقَرَّر شُدِه، نَه اِنسان بِریِ شَبّات. ²⁸ بِنابَراین، پِسَرِ اِنسان حَتّی صاحِبِ شَبّات اَست.»