¹ Faltaban dous días para a Pascua e para a festa dos pans sen fermento; e os principais sacerdotes e escribas buscaban como prenderlo con engano e matalo; ² porque dicían: Non durante a festa, non sexa que haxa un tumulto do pobo. ³ E estando El en Betania, sentado á mesa en casa de Simón o leproso, veu unha muller cun frasco de alabastro de perfume moi custoso de nardo puro; e rompeu o frasco e derramouno sobre a cabeza de Xesús. ⁴ Pero algúns estaban indignados e dicíanse uns aos outros: Para que se fixo este desperdicio de perfume? ⁵ Porque este perfume podía venderse por máis de trescentos denarios, e dado os cartos aos pobres. E reprendíana. ⁶ Pero Xesús dixo: Deixádea; por que a molestades? Boa obra fixo comigo. ⁷ Porque aos pobres sempre os teredes convosco; e cando queirades poderédeslles facer ben; pero a min non sempre me teredes. ⁸ Ela fixo o que puido; anticipouse a unxir o meu corpo para a sepultura. ⁹ E en verdade dígovos: Onde queira que o evanxeo se predique no mundo enteiro, tamén se falará do que esta fixo, para memoria súa. ¹⁰ Entón Xudas Iscariote, que era un dos doce, foi aos principais sacerdotes para entregarlles a Xesús. ¹¹ Cando eles oírono, alegráronse e prometeron darlle cartos. E el buscaba como entregarlle nun momento oportuno. ¹² O primeiro día da festa dos pans sen fermento, cando se sacrificaba o cordeiro da Pascua, os seus discípulos dixéronlle: Onde queres que vaiamos e fagamos os preparativos para que comas a Pascua? ¹³ E enviou a dous dos seus discípulos, e díxolles: Ide á cidade, e alí sairavos ao encontro un home que leva un cántaro de auga; seguídelle; ¹⁴ e onde el entre, dicide ao dono da casa: «O Mestre di: “Onde está a miña habitación na que poida comer a Pascua cos meus discípulos?” ». ¹⁵ E el mostraravos un gran apousento alto, amoblado e preparado; facede os preparativos para nós alí. ¹⁶ Saíron, pois, os discípulos e chegaron á cidade, e atoparon todo tal como El lles dixera; e prepararon a Pascua. ¹⁷ Á tardiña chegou El cos doce. ¹⁸ E estando sentados á mesa comendo, Xesús dixo: En verdade dígovos que un de vós entregarame; o que come comigo. ¹⁹ Eles comezaron a entristecerse e a dicirlle un por un: Seica son eu? ²⁰ E El díxolles: É un dos doce, o que molla comigo no prato. ²¹ Porque o Fillo do Home vaise tal e como está escrito del; pero ai daquel home por quen o Fillo do Home é entregado! Mellor fose a ese home non haber nado. ²² E mentres comían, tomou pan, e bendicíndoo partiuno, deullo a eles, e dixo: Tomade, isto é o meu corpo. ²³ E tomando unha copa, despois de dar grazas, deulla a eles, e todos beberon dela. ²⁴ E díxolles: Isto é o meu sangue do novo pacto, que é derramada por moitos. ²⁵ En verdade dígovos: Xa non beberei máis do froito da vide ata aquel día cando o beba novo no reino de Deus. ²⁶ Despois de cantar un himno, saíron para o monte das Oliveiras. ²⁷ E Xesús díxolles: Todos vós apartarédesvos, porque escrito está: «Ferirei ao pastor, e as ovellas dispersaranse». ²⁸ Pero despois de que eu resucitase, irei diante de vós a Galilea. ²⁹ Entón Pedro díxolle: Aínda que todos se afasten, eu, con todo, non o farei. ³⁰ E Xesús díxolle: En verdade dígoche que ti, hoxe, esta mesma noite, antes que o galo cante dúas veces, negarasme tres veces. ³¹ Pero Pedro con insistencia repetía: Aínda que teña que morrer contigo, non che negarei. E todos dicían tamén o mesmo. ³² E chegaron a un lugar que se chama Getsemaní, e dixo aos seus discípulos: Sentádevos aquí ata que eu orase. ³³ E tomou consigo a Pedro, a Xacobo e a Xoán, e comezou a aflixirse e a agoniarse moito. ³⁴ E díxolles: A miña alma está moi aflixida, ata o punto da morte; quedade aquí e velade. ³⁵ Adiantándose un pouco, prostrouse en terra e oraba que se fose posible, pasase del aquela hora. ³⁶ E dicía: Abba, Pai! Para ti todas as cousas son posibles; aparta de min esta copa, pero non sexa o que eu quero, senón o que ti queiras. ³⁷ Entón veu e achounos durmindo, e dixo a Pedro: Simón, dormes? Non puideches velar nin por unha hora? ³⁸ Velade e orade para que non entredes en tentación; o espírito está disposto, pero a carne é débil. ³⁹ Foise outra vez e orou, dicindo as mesmas palabras. ⁴⁰ E veu de novo e achounos durmindo, porque os seus ollos estaban moi cargados de soño; e non sabían que responderlle. ⁴¹ Veu por terceira vez, e díxolles: Aínda estades a durmir e descansando? Xa abonda; chegou a hora; velaquí, o Fillo do Home é entregado en mans dos pecadores. ⁴² Levantádevos, vamos; mirade, está preto o que me entrega. ⁴³ Nese momento, mentres aínda estaba El falando, chegou Xudas, un dos doce, acompañado dunha multitude con espadas e estacas, de parte dos principais sacerdotes, de escribas e dos anciáns. ⁴⁴ E o que o entregaba déralles un sinal, dicindo: Ao que eu bique, ese é; prendédeo e levádeo con seguridade. ⁴⁵ E chegando, inmediatamente achegouse a El dicindo: Rabí! E bicouno. ⁴⁶ Entón eles botáronlle man e prendérono. ⁴⁷ Pero un dos que estaban alí, sacando a espada, feriu ao servo do sumo sacerdote e cortoulle a orella. ⁴⁸ E dirixíndose Xesús a eles, díxolles: Saístes con espadas e estacas para prenderme como contra un ladrón? ⁴⁹ Cada día estaba convosco no templo ensinando, e non me prendestes; pero isto sucedeu para que se cumpran as Escrituras. ⁵⁰ E abandonándoo, fuxiron todos. ⁵¹ Certo mozo seguíao, vestido só cunha saba sobre o seu corpo espido; e prendérono; ⁵² pero el, deixando a saba, escapou espido. ⁵³ E levaron a Xesús ao sumo sacerdote; e reuníronse todos os principais sacerdotes, os anciáns e escrIbas. ⁵⁴ Pedro seguiuno de lonxe ata dentro do patio do sumo sacerdote; estaba sentado cos alguacís, quentándose ao lume. ⁵⁵ E os principais sacerdotes e todo o concilio, procuraban obter testemuño contra Xesús para darlle morte, pero non o achaban. ⁵⁶ Porque moitos daban falso testemuño contra El, pero os seus testemuños non coincidían. ⁵⁷ E algúns, levantándose, daban falso testemuño contra El, dicindo: ⁵⁸ Nós oímoslle dicir: «Eu destruirei este templo feito por mans, e en tres días edificarei outro non feito por mans». ⁵⁹ E nin sequera nisto coincidía o testemuño deles. ⁶⁰ Entón o sumo sacerdote levantándose, púxose en medio e preguntou a Xesús, dicindo: Non respondes nada? Que testifican estes contra ti? ⁶¹ Mais El calaba e nada respondía. Volveu preguntar o sumo sacerdote, dicíndolle: Es ti o Cristo, o Fillo do Bendito? ⁶² Xesús dixo: Eu son; e veredes ao Fillo do Home sentado á destra do Poder e vindo coas nubes do ceo. ⁶³ Entón o sumo sacerdote, rachando as súas roupas, dixo: Que necesidade temos de máis testemuñas? ⁶⁴ Oístes a blasfemia; que vos parece? E todos condenarono, dicindo que era reo de morte. ⁶⁵ E comezaron algúns a cuspirlle, a cubrirlle o rostro e a darlle de puñadas, e a dicirlle: Profetiza! E os alguacís recibírono a labazadas. ⁶⁶ Estando Pedro abaixo no patio, chegou unha das serventas do sumo sacerdote, ⁶⁷ e ao ver a Pedro quentándose, mirouno e dixo: Ti tamén estabas con Xesús o Nazareno. ⁶⁸ Pero el negouno, dicindo: Nin sei, nin entendo de que falas. E saíu ao portal, e un galo cantou. ⁶⁹ Cando a serventa viuno, de novo comezou a dicir aos que estaban alí: Este é un deles. ⁷⁰ Pero el negouno outra vez. E pouco despois os que estaban alí volveron dicirlle a Pedro: Seguro que ti es un deles, pois tamén es galileo. ⁷¹ Pero el comezou a maldicir e a xurar: Eu non coñezo a este home de quen falas! ⁷² Ao instante un galo cantou por segunda vez. Entón Pedro lembrou o que Xesús lle dixera: Antes que o galo cante dúas veces, negarasme tres veces. E botouse a chorar.