¹ Cando se achegaban a Xerusalén, por Betfagé e Betania, preto do monte das Oliveiras, enviou a dous dos seus discípulos, ² e díxolles: Ide á aldea enfronte de vós, e tan pronto como entredes nela, atoparedes un asno xove atado que ninguén se montou nel; desatádeo e traédeo. ³ E se alguén vos di: «Por que facedes iso?», dicide: «O Señor necesítao»; e enseguida devolverao acá. ⁴ Eles foron e atoparon un asno xove atado xunto á porta, fóra na rúa, e desatárono. ⁵ E algúns dos que estaban alí dixéronlles: Que facedes desatando o asno xove? ⁶ Eles respondéronlles tal como Xesús lles dixera, e déronlles permiso. ⁷ Entón trouxeron o asno xove a Xesús e botaron enriba os seus mantos, e Xesús sentou nel. ⁸ E moitos tenderon os seus mantos no camiño e outros pólas que cortaran dos campos. ⁹ Os que ían diante e os que lle seguían, gritaban: Hosanna! Bendito o que vén no nome do Señor; ¹⁰ Bendito o reino do noso pai David que vén; Hosanna nas alturas! ¹¹ E entrou en Xerusalén, chegou ao templo, e despois de mirar todo ao seu derredor, saíu para Betania cos doce, sendo xa avanzada a hora. ¹² Ao día seguinte, cando saíron de Betania, Xesús tivo fame. ¹³ E vendo de lonxe unha figueira con follas, foi ver se quizais puidese achar algo nela; cando chegou a ela, non atopou máis que follas, porque non era tempo de figos. ¹⁴ E Xesús, falando á figueira, díxolle: Nunca xamais coma ninguén froito de ti. E os seus discípulos estaban a escoitalo. ¹⁵ Chegaron a Xerusalén; e entrando Xesús no templo comezou a botar fóra aos que vendían e compraban no templo, envorcou as mesas dos cambiadores e os asentos dos que vendían as pombas; ¹⁶ e non permitía que ninguén transportase obxecto algún a través do templo. ¹⁷ E ensináballes, dicindo: Non está escrito: «A miña casa será chamada casa de oración para todas as nacións»? Pero vós fixéstela cova de ladróns. ¹⁸ Os principais sacerdotes e escribas oíron isto e buscaban como matalo, porque lle tiñan medo, pois toda a multitude estaba admirada do seu ensino. ¹⁹ E cando atardecía, adoitaban saír fóra da cidade. ²⁰ Pola mañá, cando pasaban, viron a figueira seca desde as raíces. ²¹ Entón Pedro, lembrándose, díxolle: Rabí, mira, a figueira que maldixeches secouse. ²² E Xesús respondeu, dicíndolles: Tede fe en Deus. ²³ En verdade dígovos que calquera que diga a este monte: «Quítate e bótate ao mar», e non dubide no seu corazón, senón crea que o que di vai suceder, seralle concedido. ²⁴ Por iso dígovos que todas as cousas polas que oredes e pidades, crede que xa as recibistes, e seranvos concedidas. ²⁵ E cando esteades a orar, perdoade se tedes algo contra alguén, para que tamén o voso Pai que está nos ceos vos perdoe as vosas faltas. ²⁶ Pero se vós non perdoades, tampouco o voso Pai que está nos ceos perdoará as vosas faltas. ²⁷ Chegaron de novo a Xerusalén; e cando Xesús andaba polo templo, achegáronselle os principais sacerdotes, escribas e os anciáns, ²⁸ e dixéronlle: Con que autoridade fas estas cousas, ou quen che deu a autoridade para facer isto? ²⁹ E Xesús díxolles: Eu tamén vos farei unha pregunta; respondédema, e entón direivos con que autoridade fago estas cousas. ³⁰ O bautismo de Xoán, era do ceo ou dos homes? Respondédeme. ³¹ E eles matinaban entre si, dicindo: Se dicimos: «Do ceo», El dirá: «Entón, por que non lle crestes?». ³² Mais se dicimos: «Dos homes...»? Pero temían á multitude, porque todos consideraban que Xoán verdadeiramente fora un profeta. ³³ E respondendo a Xesús, dixeron: Non sabemos. E Xesús díxolles: Tampouco eu vos direi con que autoridade fago estas cousas.