1
1
บทเพลงแห่งบทเพลงทั้งหลาย ซึ่งเป็นของซาโลมอน
2
โอ ที่ท่านจะจุมพิตดิฉันด้วยรอยจุมพิตจากริมฝึปากของท่าน เพราะความรักของท่านนั้นดีกว่าเหล้าองุ่น
3
น้ำมันแห่งการเจิมของท่านมีกลิ่นหอมแห่งความยินดี นามของท่านเป็นเหมือนกับน้ำหอมกำลังไหลริน เพื่อหญิงสาวทั้งหลายนั้นจะหลงรักท่าน
4
ขอพาดิฉันไปกับท่าน และเราจะวิ่งไป
5
ดิฉันผิวดำขำแต่ก็น่ารัก พวกเธอ บรรดาบุตรสาวแห่งกรุงเยรูซาเล็ม ผิวดำขำเหมือนกับเต็นท์ของคนเคลเดีย น่ารักเหมือนกับผ้าม่านของซาโลมอน
6
อย่าจ้องมองดิฉันเพราะดิฉันผิวดำขำ เพราะดวงอาทิตย์ได้แผดเผาดิฉัน บรรดาบุตรชายของมารดาของดิฉันต่างก็โกรธดิฉัน พวกเขาได้ให้ดิฉันเป็นคนดูแลสวนองุ่น แต่สวนองุ่นของดิฉันเองนั้นดิฉันไม่ได้ดูแล
7
บอกดิฉันสิ เธอผู้ที่จิตใจดิฉันรัก เธอเลี้ยงฝูงแกะของเธอที่ไหน? เธอเอาฝูงแกะของเธอพักที่ไหนในยามเที่ยงวัน? ทำไมดิฉันจึงเป็นเหมือนบางคนที่ร่อนเร่ไปข้าง ๆ ฝูงแกะของพวกเพื่อนของเธอ?
8
ถ้าหากเธอไม่รู้ เธอผู้งามเลิศที่สุดในท่ามกลางหญิงทั้งหลาย จงติดตามฝูงแกะของดิฉัน และปล่อยให้ฝูงแพะของเธอเล็มหญ้าใกล้เต็นท์ของผู้เลี้ยงแกะ ที่รักของดิฉัน
9
ดิฉันเปรียบเธอ ที่รักของดิฉัน เป็นดั่งม้าทั้งหลาายของรถม้าศึกของฟาโรห์
10
แก้มของเธอนั้นงดงามด้วยเครื่องประดับ ลำคอของเธอประดับด้วยบรรดาสายสร้อยอัญมณี
11
ดิฉันจะทำเครื่องประดับทองคำพร้อมกับลูกปัดเงินให้กับเธอ
12
ในขณะที่กษัตริย์ประทับบนพระที่นั่งของพระองค์ น้ำหอมนาระดาของดิฉันก็ส่งกลิ่นฟุ้ง
13
ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนห่อมดยอบที่นอนลงระหว่างทรวงอกของดิฉันในยามค่ำคืน
14
ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนช่อดอกเทียนกิ่งในสวนองุ่นแห่งเอนเกดี ดูเถิด เธอช่างงดงามยิ่งนัก ที่รักของดิฉัน
15
จงฟังสิ เธองดงาม ที่รักของดิฉัน จงฟังสิ เธอช่าวสวยงาม ดวงตาของเธอเป็นเหมือนดวงตาของนกเขา
16
จงฟังสิ เธอช่างหล่อเหลายิ่งนัก ที่รักของดิฉัน เธอช่างหล่อเหลาเสียจริง พันธุ์ไม้เขียวสดคือเตียงนอนของเรา
17
บรรดาขื่อบ้านของเราเป็นพวกกิ่งสนสีดาห์ และคานทั้งหลายของบ้านของเราคือไม้สนสามใบ