1

¹ บทเพลงแห่งบทเพลงทั้งหลาย ซึ่งเป็นของซาโลมอน ² โอ ที่ท่านจะจุมพิตดิฉันด้วยรอยจุมพิตจากริมฝึปากของท่าน เพราะความรักของท่านนั้นดีกว่าเหล้าองุ่น ³ น้ำมันแห่งการเจิมของท่านมีกลิ่นหอมแห่งความยินดี นามของท่านเป็นเหมือนกับน้ำหอมกำลังไหลริน เพื่อหญิงสาวทั้งหลายนั้นจะหลงรักท่าน ⁴ ขอพาดิฉันไปกับท่าน และเราจะวิ่งไป ⁵ ดิฉันผิวดำขำแต่ก็น่ารัก พวกเธอ บรรดาบุตรสาวแห่งกรุงเยรูซาเล็ม ผิวดำขำเหมือนกับเต็นท์ของคนเคลเดีย น่ารักเหมือนกับผ้าม่านของซาโลมอน

⁶ อย่าจ้องมองดิฉันเพราะดิฉันผิวดำขำ เพราะดวงอาทิตย์ได้แผดเผาดิฉัน บรรดาบุตรชายของมารดาของดิฉันต่างก็โกรธดิฉัน พวกเขาได้ให้ดิฉันเป็นคนดูแลสวนองุ่น แต่สวนองุ่นของดิฉันเองนั้นดิฉันไม่ได้ดูแล ⁷ บอกดิฉันสิ เธอผู้ที่จิตใจดิฉันรัก เธอเลี้ยงฝูงแกะของเธอที่ไหน? เธอเอาฝูงแกะของเธอพักที่ไหนในยามเที่ยงวัน? ทำไมดิฉันจึงเป็นเหมือนบางคนที่ร่อนเร่ไปข้าง ๆ ฝูงแกะของพวกเพื่อนของเธอ? ⁸ ถ้าหากเธอไม่รู้ เธอผู้งามเลิศที่สุดในท่ามกลางหญิงทั้งหลาย จงติดตามฝูงแกะของดิฉัน และปล่อยให้ฝูงแพะของเธอเล็มหญ้าใกล้เต็นท์ของผู้เลี้ยงแกะ ที่รักของดิฉัน ⁹ ดิฉันเปรียบเธอ ที่รักของดิฉัน เป็นดั่งม้าทั้งหลาายของรถม้าศึกของฟาโรห์

¹⁰ แก้มของเธอนั้นงดงามด้วยเครื่องประดับ ลำคอของเธอประดับด้วยบรรดาสายสร้อยอัญมณี ¹¹ ดิฉันจะทำเครื่องประดับทองคำพร้อมกับลูกปัดเงินให้กับเธอ ¹² ในขณะที่กษัตริย์ประทับบนพระที่นั่งของพระองค์ น้ำหอมนาระดาของดิฉันก็ส่งกลิ่นฟุ้ง ¹³ ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนห่อมดยอบที่นอนลงระหว่างทรวงอกของดิฉันในยามค่ำคืน

¹⁴ ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนช่อดอกเทียนกิ่งในสวนองุ่นแห่งเอนเกดี ดูเถิด เธอช่างงดงามยิ่งนัก ที่รักของดิฉัน ¹⁵ จงฟังสิ เธองดงาม ที่รักของดิฉัน จงฟังสิ เธอช่าวสวยงาม ดวงตาของเธอเป็นเหมือนดวงตาของนกเขา ¹⁶ จงฟังสิ เธอช่างหล่อเหลายิ่งนัก ที่รักของดิฉัน เธอช่างหล่อเหลาเสียจริง พันธุ์ไม้เขียวสดคือเตียงนอนของเรา ¹⁷ บรรดาขื่อบ้านของเราเป็นพวกกิ่งสนสีดาห์ และคานทั้งหลายของบ้านของเราคือไม้สนสามใบ