90

¹ ข้าพเจ้าได้ตัดสินใจว่า "ข้าพเจ้าจะเฝ้าระวังสิ่งที่ข้าพเจ้าพูดเพื่อข้าพเจ้าจะไม่ทำบาปด้วยลิ้นของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะปิดปากของข้าพเจ้าไว้ในขณะที่อยู่ต่อหน้าคนชั่ว"

² ข้าพเจ้านิ่งเงียบเสีย ข้าพเจ้าเก็บคำพูดของข้าพเจ้าไว้แม้จะพูดอะไรที่ดีก็ตาม และความเจ็บปวดของข้าพเจ้าก็ยิ่งแย่ลง ³ ใจของข้าพเจ้าก็รุ่มร้อนอยู่ เมื่อข้าพเจ้าคิดถึงเรื่องเหล่านี้ มันไหม้ดั่งเช่นไฟ แล้วในที่สุดข้าพเจ้าก็พูดว่า

⁴ "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงโปรดให้ข้าพระองค์ทราบว่าเมื่อไรจะถึงบั้นปลายชีวิตของข้าพระองค์และเวลาของข้าพระองค์เหลืออยู่เท่าใด ขอทรงสำแดงให้รู้ว่าชีวิตของข้าพระองค์นั้นสั้นขนาดไหน ⁵ ดูสิ พระองค์ได้ทรงให้วันเวลาของข้าพระองค์ยาวเพียงแค่ฝ่ามือของข้าพระองค์ และตลอดชีวิตของข้าพระองค์ก็ไร้ค่าเฉพาะพระพักตร์พระองค์ แน่ทีเดียวมนุษย์ทุกคนอยู่ได้เพียงแค่ลมหายใจเดียว เสลาห์

⁶ แน่ทีเดียว มนุษย์ทุกคนเดินไปมาดั่งเช่นเงา แน่ทีเดียวทุกคนเร่งรีบในการสะสมความร่ำรวยแม้พวกเขาไม่รู้ว่าใครจะมารับความร่ำรวยนั้นต่อไป ⁷ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า บัดนี้ ข้าพระองค์รอคอยอะไรเล่า? พระองค์ทรงเป็นความหวังเดียวของข้าพระองค์

⁸ ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากบาปทั้งหลายของข้าพระองค์ ขออย่าให้ข้าพระองค์ถูกคนโง่เขลาเย้ยหยัน ⁹ ข้าพระองค์นิ่งเงียบอยู่และไม่สามารถเปิดปากของข้าพระองค์ออกได้ เพราะว่าพระองค์เองได้ทรงเป็นผู้กระทำเช่นนั้น

¹⁰ ขออย่าทรงทำให้ข้าพระองค์บาดเจ็บเลย ข้าพระองค์จมอยู่ในภัยพิบัติแห่งพระหัตถ์ของพระองค์ ¹¹ เมื่อพระองค์ทรงตีสอนบรรดาประชากรเพราะความบาป พระองค์ทรงกลืนกินสิ่งที่พวกเขาปรารถนาไปเหมือนมอด แน่ทีเดียวประชากรทั้งสิ้นนั้นไร้ค่าเป็นแต่เพียงไอน้ำ เสลาห์

¹² ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสดับคำอธิษฐานของข้าพระองค์ และทรงสดับฟังข้าพระองค์ ขอทรงสดับเสียงร่ำไห้ของข้าพระองค์ ขออย่าทรงเมินเฉยต่อข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์เป็นเหมือนคนต่างด้าวสำหรับพระองค์ เป็นผู้ลี้ภัยเหมือนเช่นบรรดาบรรพบุรุษทั้งปวงของข้าพระองค์เคยเป็น ¹³ ขออย่าทรงจ้องมองข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์จะได้ยิ้มอีกครั้งก่อนที่ข้าพระองค์จะสิ้นชีวิต"