51

¹ ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำแห่งบาบิโลนพวกเราได้นั่งลงและร้องไห้เมื่อพวกเราคิดถึงศิโยน ² ที่ต้นหลิวทั้งหลาย ที่นั่นพวกเราได้แขวนพิณเขาคู่ของพวกเรา

³ ที่นั่นผู้ที่จับพวกเราเป็นเชลยได้เรียกให้พวกเราร้องเพลง และผู้ที่ได้เย้ยหยันพวกเรา ต้องการให้พวกเราสนุกสนาน กล่าวว่า "จงร้องเพลงศิโยนสักบทหนึ่งให้พวกเราฟัง" ⁴ พวกเราจะร้องเพลงของพระยาห์เวห์ที่ในแผ่นดินคนต่างชาติได้อย่างไร?

⁵ กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าละเลยความทรงจำของเจ้า ก็โปรดให้มือขวาของข้าลืมฝีมือของเจ้า ⁶ โปรดให้ลิ้นของข้าเกาะติดเพดานปากของข้า ถ้าข้าไม่คิดถึงเจ้าอีกต่อไป ถ้าข้าไม่ได้รักกรุงเยรูซาเล็มไปมากกว่าความชื่นบานสูงสุดของข้า

⁷ ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดคิดถึงสิ่งที่พวกคนเอโดมทำในวันที่กรุงเยรูซาเล็มแตก คนเหล่านั้นได้พูดว่า "จงทลายมันลง จงทลายมันลง จนถึงฐานรากของมันเลย"

⁸ ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย เจ้าจะต้องถูกทำลายในเร็ววัน ให้ผู้นั้นเป็นสุข คือผู้ซึ่งได้ตอบแทนเจ้าให้สมควรกับสิ่งที่เจ้าได้ทำกับข้า ⁹ ให้ผู้นั้นเป็นสุข คือผู้ที่เอาและเหวี่ยงลูกเล็กของเจ้ากระแทกลงกับก้อนหิน