พระยาห์เวห์ตรัสถามโยบว่าเขาสามารถลากเลวีอาธานออกมาด้วยขอเบ็ดหรือ
พระองค์ตรัสถามโยบว่าคนหาปลาจะได้ต่อรองกับเลวีอาธาน หรือตัดแบ่งมันเพื่อขายท่ามกลางพวกพ่อค้า
ถ้าคนใดวางมือของเขาบนเลวีอาธานเพียงครั้งเดียว เขาจะระลึกถึงสงครามนั้นและจะไม่ทำอีก
ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะยั่วเย้าเลวีอาธานให้ขึ้นมา ดังนั้นก็ไม่มีผู้ใดจะสามารถยืนอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ได้
พระองค์ตรัสว่ามันเป็นประตูของหน้าของมันที่ได้ถูกล้อมรอบด้วยฟันทั้งหลายของมันซึ่งน่าหวาดกลัว
แต่ละอันอยู่ชิดกัน อากาศไม่สามารถผ่านไปได้
พวกดวงตาของมันเหมือนพวกหนังตาของรุ่งอรุณ
คบเพลิงที่กำลังลุกอยู่ออกมาจากปากของเลวีอาธาน และสะเก็ดไฟกระเด็นออกมา
มันเป็นเหมือนหม้อน้ำที่เดือดที่ถูกเป่าให้ร้อนมาก
หัวใจของมันแข็งเหมือนหินโม่แป้ง
พวกเขาหวาดกลัวและถอยกลับ
พวกมันทำอะไรมันไม่ได้
มันคิดว่าเหล็กคือฟางข้าว และทองสัมฤทธิ์คือของที่เน่าเปื่อย
มันทิ้งรอยเหยียดตัวออกบนโคลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
มันทำให้ที่ลึกเป็นฟองขึ้นเหมือนหม้อต้มน้ำ
มันได้ถูกสร้างให้มีชีวิตโดยปราศจากความกลัว