39

¹ เจ้ารู้ไหมว่าเวลาใดที่แพะป่าตามซอกผาต่างๆ คลอดลูกน้อยของพวกมัน? เจ้าสามารถเฝ้าดูเมื่อกวางนั้นกำลังให้กำเนิดลูกของพวกมันหรือ? ² เจ้าสามารถนับเดือนต่างๆ ที่พวกมันตั้งท้องได้ไหม? เจ้ารู้เวลาเมื่อพวกมันคลอดลูกน้อยของพวกมันไหม? ³ พวกมันหมอบลงและให้กำเนิดลูกน้อยของพวกมัน และจากนั้นความเจ็บปวดของพวกมันก็หยุดลง ⁴ ลูกน้อยทั้งหลายของพวกมันได้เติบโตแข็งแรงในทุ่งโล่ง พวกมันออกไปและไม่กลับมาอีก ⁵ ใครปล่อยให้ลาป่าไปอย่างอิสระหรือ? ใครได้แก้มัดเชือกให้กับลาที่คล่องแคล่วนั้น ⁶ บ้านของใครที่เราได้สร้างไว้ในอาราบาห์ คือบ้านของเขาในแผ่นดินเกลือนั้นหรือ?

⁷ มันหัวเราะเยาะเสียงรบกวนทั้งหลายในเมืองนั้น มันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของคนขับไล่ ⁸ มันร่อนเร่ไปตามภูเขาต่างๆ เหมือนกับเป็นทุ่งเลี้ยงสัตว์ของมัน ที่นั่นมันมองหาพืชพันธุ์เขียวสดเพื่อจะกิน ⁹ วัวป่าจะมีความสุขที่ได้ปรนนิบัติเจ้าอย่างนั้นหรือ? มันพอใจที่จะอยู่ในโรงวัวของเจ้าหรือ? ¹⁰ เจ้าสามารถควบคุมวัวป่าให้ไถพรวนดินด้วยไม้เท้าอันหนึ่งหรือ? มันจะไถคราดลำห้วยต่างๆ ให้กับเจ้าไหม? ¹¹ เจ้าไว้ใจมันเพราะมันมีกำลังเข้มแข็งอย่างนั้นหรือ? เจ้าจะปล่อยการงานของเจ้าไว้ให้มันทำอย่างนั้นหรือ? ¹² เจ้าจะพึ่งอาศัยให้มันนำรวงข้าวกลับไปยังบ้านของเจ้า ให้มันรวบรวมรวงข้าวที่ลานนวดข้าวของเจ้าอย่างนั้นหรือ?

¹³ ปีกทั้งหลายของนกกระจอกเทศกระพืออย่างผยอง แต่พวกมันใช่ปีกและขนที่ให้ความรักไหม? ¹⁴ เพราะมันออกไข่ทั้งหลายของมันบนแผ่นดินโลก และมันทิ้งให้ไข่เหล่านั้นอบอุ่นอยู่ในฝุ่น ¹⁵ มันลืมว่าเท้าหนึ่งอาจบดขยี้ไข่เหล่านั้นหรือสัตว์ป่าอาจเหยียบย่ำพวกมันได้ ¹⁶ มันทำการอย่างรุนแรงกับลูกเล็กทั้งหลายของมันเหมือนกับว่าไม่ใช่ลูกของมัน มันไม่กลัวว่าแรงของมันอาจสูญเปล่า ¹⁷ เพราะพระเจ้าได้ทรงถอนสติปัญญาออกจากมันและไม่ประทานความเข้าใจใดๆ ให้กับมัน ¹⁸ เมื่อมันวิ่งอย่างรวดเร็ว มันหัวเราะเยาะม้าและผู้ที่ขี่ม้านั้น

¹⁹ เจ้าได้มอบกำลังให้กับม้าไหม? เจ้าสวมคอของมันด้วยแผงขนพริ้วหรือไม่? ²⁰ เจ้าได้ทำให้มันกระโดดเหมือนตั๊กแตนไหม? ความยิ่งใหญ่ของเสียงที่ออกมาจากจมูกของมันก็น่ากลัว ²¹ มันตะกุยเท้าด้วยกำลังและชื่นชมยินดีในกำลังของมัน มันรีบออกไปเพื่อเข้าหาอาวุธ ²² มันเยาะเย้ยความกลัวและไม่ขวัญหนีดีฝ่อ มันไม่หันกลับจากดาบ ²³ งูหางกระดิ่งสั่นรัวเพื่อต่อสู้ที่ด้านข้างของมัน พร้อมกับหอกแหลมกับทวน ²⁴ มันกลืนพื้นดินด้วยความดุร้ายและเดือดดาล ด้วยเสียงของแตร มันไม่สามารถยืนอยู่ในที่แห่งเดียวได้

²⁵ เมื่อใดก็ตามที่เสียงแตรดังขึ้น มันพูดว่า 'ยินดี' มันได้กลิ่นสงครามจากที่ไกล เสียงโห่ร้องดังสนั่นของผู้บัญชาการทั้งหลายและเสียงของมวลชน ²⁶ ใช่โดยสติปัญญาของเจ้าไหมที่ทำให้นกเหยี่ยวบินได้ ที่มันกางปีกของมันออกสำหรับทิศใต้? ²⁷ ใช่คำสั่งของเจ้าไหมที่ทำให้นกอินทรีขึ้นไปที่สูงและสร้างรังของมันที่นั่น? ²⁸ มันอาศัยอยู่บนหน้าผาและสร้างบ้านของมันบนจุดสูงสุดของหน้าผา เป็นป้อมปราการหนึ่ง ²⁹ จากที่นั่นมันมองหาเหยื่อ สายตาของมันมองเห็นเหยื่อเหล่านั้นจากที่ไกล ³⁰ ลูกน้อยของมันดื่มเลือดด้วยเช่นกัน มีผู้คนที่ถูกฆ่าอยู่ที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่น"