8

¹ "ในครั้งนั้น นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ พวกเขาจะนำกระดูกของบรรดากษัตริย์ยูดาห์และกระดูกของข้าราชการทั้งหลายของยูดาห์ กระดูกของเหล่าปุโรหิต และกระดูกของบรรดาผู้เผยพระวจนะ และกระดูกทั้งหลายของผู้ที่อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็มมาจากหลุมฝังศพ ² แล้วพวกเขาจะกระจายกระดูกเหล่านั้นออกในแสงของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวทั้งหมดในท้องฟ้าทั้งมวล สิ่งต่างๆ เหล่านี้ที่พวกเขาติดตามและได้ปรนนิบัติ ซึ่งเขาได้เดินตามและได้แสวงหาและที่พวกเขาได้นมัสการ กระดูกเหล่านี้จะไม่มีใครรวบรวมหรือฝังอีกครั้ง พวกเขาจะเป็นเหมือนมูลสัตว์บนพื้นแผ่นดิน ³ ตามสถานที่ทุกแห่งที่เราได้ขับไล่พวกเขาไป พวกเขาจะเลือกเอาความตายแทนที่จะเลือกเอาชีวิตสำหรับพวกเขา ทุกคนที่ยังเหลืออยู่จากชนชาติชั่วร้ายนี้ นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์จอมเจ้านาย

⁴ ดังนั้น จงพูดกับเขาทั้งหลายว่า 'พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เมื่อใครก็ตามที่ล้มลงเขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือ? ถ้าคนหนึ่งคนใดหลงหายไป เขาจะไม่หันกลับมาหรือ? ⁵ ทำไมชนชาตินี้ เยรูซาเล็ม จึงได้หันไปในความไม่สัตย์ซื่ออยู่เสมอ? พวกเขายึดการหลอกลวงไว้มั่น และปฏิเสธไม่ยอมหันกลับ ⁶ เราได้ตั้งใจและคอยฟัง แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดสิ่งที่ถูก ไม่มีใครรู้สึกเสียใจในความชั่วของเขา ไม่มีใครที่กล่าวว่า "ฉันได้ทำอะไรลงไปหรือ?" ทุกคนหันไปตามทางที่เขาปรารถนา เหมือนม้าวิ่งเข้าไปในสงคราม

⁷ แม้แต่นกกระสาบนฟ้ายังรู้จักเวลากำหนดของมัน และนกเขาทั้งหลาย บรรดานกนางแอ่น และเหล่านกกรอด พวกมันได้อพยพมาตามเวลากำหนดของมัน แต่ประชาชนของเรา ไม่รู้จักกฎหมายของพระยาห์เวห์ ⁸ เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า "เรามีปัญญา เพราะว่าธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ก็อยู่กับเรา"? ที่จริงแล้ว ดูสิ ปากกาหลอกลวงของเหล่าพวกอาลักษณ์ได้สร้างคำหลอกลวง ⁹ พวกคนมีปัญญาจะต้องอับอาย พวกเขาจะคร้ามกลัวและถูกจับตัวไป นี่แน่ะ พวกเขาได้ปฏิเสธพระวจนะของพระยาห์เวห์ ดังนั้น ปัญญาของพวกเขาจะมีประโยชน์อะไร?

¹⁰ ดังนั้น เราจะให้พวกภรรยาของพวกเขาตกไปเป็นของคนอื่น และให้ไร่นาทั้งหลายของพวกเขาตกแก่คนเหล่านั้นผู้ที่จะยึดเอา เพราะว่าตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดถึงคนใหญ่โตที่สุด ทุกคนก็โลภอยากได้กำไรที่ไม่ซื่อสัตย์ ตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะถึงปุโรหิต ทุกคนต่างฉ้อฉล ¹¹ พวกเขาได้รักษาแผลทั้งหลายแห่งประชาชนของเราเพียงผิวเผิน กล่าวว่า ‘สันติสุข สันติสุข’ เมื่อไม่มีสันติสุขเลย ¹² พวกเขาอับอายหรือเปล่าเมื่อเขาทำการน่าเกลียดน่าชัง? พวกเขาไม่อับอายเลย พวกเขาไม่รู้จักอาย ดังนั้น พวกเขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้ว พวกเขาจะล้มคว่ำเมื่อเราลงโทษพวกเขา พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

¹³ เราจะเอาพวกเขาออกไปอย่างสิ้นเชิง นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ จะไม่มีผลองุ่นบนเถาองุ่น หรือไม่มีผลมะเดื่อบนต้นมะเดื่อทั้งหลาย แม้แต่ใบก็เหี่ยวแห้งไป และสิ่งที่เราให้เขาก็อันตรธานไปจากเขา ¹⁴ ทำไมพวกเราจึงนั่งอยู่ที่นี่? จงพากันมา ให้พวกเราเข้าไปในบรรดาเมืองที่มีป้อม และเราจะอยู่เงียบที่นั่นในความตาย เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราเงียบ พระองค์จะให้เราดื่มยาพิษ เพราะพวกเราได้ทำบาปต่อพระองค์ ¹⁵ พวกเราหวังจะได้สันติสุข แต่ไม่มีสิ่งดีอะไรมาเลย พวกเราหวังสำหรับเวลาแห่งการรักษาให้หาย แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง

¹⁶ เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดาน แผ่นดินทั้งสิ้นก็สั่นสะเทือน ด้วยเสียงร้องของเหล่าอาชาของเขา เพราะพวกมันมาและกินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมด ทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง ¹⁷ เพราะนี่แน่ะ เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางพวกเจ้า คืองูทับทาง ซึ่งเจ้าจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้ พวกมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ ''' ¹⁸ ความทุกข์ของข้าพเจ้าไม่มีที่สิ้นสุด และจิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่

¹⁹ นี่แนะ มีเสียงกรีดร้องของบุตรีแห่งประชาชนของเราจากดินแดนที่ห่างไกล พระยาห์เวห์ไม่ได้สถิตในศิโยนหรือ? กษัตริย์ของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ? ทำไมพวกเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของพวกเขา และด้วยรูปเคารพที่ไร้ค่าของคนต่างด้าว? ²⁰ ฤดูเกี่ยวก็ผ่านไป ฤดูร้อนก็สิ้นสุดแล้ว แต่เราทั้งหลายก็ไม่รอด ²¹ เรารู้สึกเจ็บปวดเพราะความเจ็บปวดของบุตรีแห่งประชาชนของเรา เราจึงเจ็บปวด เราเศร้าหมองในสิ่งต่าง ๆ ที่น่ากลัวที่ได้เกิดขึ้นกับเธอ เราหวาดกลัว ²² ไม่มียารักษาในกิเลอาดหรือ? ไม่มีผู้รักษาโรคที่นั่นหรือ? ทำไมการรักษาแห่งบุตรีแห่งประชาชนของเราจึงไม่เกิดขึ้น?