42

¹ จากนั้น ผู้บัญชาการกองทหารทั้งหมดกับโยฮานันบุตรชายของคาเรอาห์ และเยซันยาห์บุตรชายของโฮชายาห์ และประชาชนทั้งปวง ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุดก็ได้มาหาเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ² พวกเขากล่าวกับท่านว่า "ขอให้คำขอร้องของพวกเรามาอยู่ต่อหน้าท่านเถิด ขอให้อธิษฐานเพื่อพวกเราต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพื่อประชาชนเหล่านี้ที่เหลืออยู่ เพราะพวกเรามีจำนวนน้อยคนอย่างที่ท่านเห็น ³ ขอทูลถามพระยาห์เวห์ให้ทรงบอกพวกเราถึงทางที่พวกเราควรจะไปและสิ่งที่เราควรจะทำ"

⁴ ดังนั้น เยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะจึงได้กล่าวกับพวกเขาว่า "ข้าพเจ้าได้ยินพวกท่านแล้ว ดูเถิด ข้าพเจ้าจะอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านตามที่พวกท่านได้ร้องขอมา พระยาห์เวห์ทรงตอบอย่างไร ข้าพเจ้าก็จะบอกกับพวกท่าน ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังสิ่งใดไว้จากพวกท่านเลย" ⁵ พวกเขาจึงได้กล่าวกับเยเรมีย์ว่า "ขอพระยาห์เวห์ทรงเป็นพยานที่สัตย์จริงและสัตย์ซื่อต่อสู้พวกเรา ถ้าพวกเราไม่ทำตามทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ทรงบอกให้พวกเราทำ ⁶ ไม่ว่าจะดีหรือจะร้ายก็ตาม พวกเราก็จะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเรา ผู้ที่พวกเราได้ส่งท่านไป เพื่อจะเป็นการดีต่อพวกเรา เมื่อพวกเราเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเรา"

⁷ เมื่อครบสิบวันแล้ว พระวจนะของพระยาห์เวห์ได้มายังเยเรมีย์ ⁸ ดังนั้น เยเรมีย์จึงได้เรียกโยฮานันบุตรชายของคาเรอาห์และบรรดาผู้บังคับการกองทหารทั้งหมดที่อยู่กับเขามา และเรียกประชาชนทั้งปวง ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด ⁹ แล้วท่านได้กล่าวกับพวกเขาว่า "นี่เป็นถ้อยคำของพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอล ผู้ที่พวกท่านได้ใช้ข้าพเจ้าไป เพื่อให้ข้าพเจ้านำคำวิงวอนของพวกท่านไปอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ ตรัสว่า

¹⁰ 'ถ้าพวกเจ้ากลับไปและอาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้ แล้วเราจะสร้างพวกเจ้าขึ้น และจะไม่รื้อพวกเจ้าลง เราจะปลูกพวกเจ้าและไม่ถอนพวกเจ้าขึ้นมา เพราะเราจะทำให้ภัยพิบัติที่เราได้ส่งมาเหนือพวกเจ้าหันกลับไป ¹¹ อย่ากลัวกษัตริย์แห่งบาบิโลนผู้ซึ่งพวกเจ้ากำลังกลัวอยู่นั้น อย่ากลัวเขาเลย นี่เป็นคำประกาศของพระยาห์เวห์ เพราะเราอยู่กับพวกเจ้าเพื่อช่วยพวกเจ้าและช่วยกู้พวกเจ้าให้พ้นมือของเขา ¹² เพราะเราจะให้ความเมตตาต่อพวกเจ้า เราจะมีความกรุณาต่อพวกเจ้า และเราจะนำพวกเจ้ากลับมายังแผ่นดินของพวกเจ้า

¹³ แต่ถ้าพวกเจ้าพูดว่า "พวกเราจะไม่อยู่ในแผ่นดินนี้" ถ้าพวกเจ้าไม่ยอมฟังเสียงของเรา ซึ่งเป็นเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า ¹⁴ ถ้าหากว่าพวกเจ้าพูดว่า "ไม่เอา พวกเราจะไปยังแผ่นดินอียิปต์ ที่ซึ่งพวกเราจะไม่เห็นสงครามเลย ที่ซึ่งพวกเราจะไม่ได้ยินเสียงแตร และพวกเราจะไม่หิวอาหาร พวกเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น" ¹⁵ บัดนี้ พวกเจ้าคนยูดาห์ที่ยังเหลืออยู่ จงฟังถ้อยคำนี้ของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์จอมเจ้านาย พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า 'ถ้าพวกเจ้าออกเดินทางไปยังอียิปต์จริง ๆ เพื่อไปและอาศัยอยู่ที่นั่น

¹⁶ แล้วดาบที่พวกเจ้ากลัวนั้นก็จะตามไปทันพวกเจ้าที่นั่นในแผ่นดินอียิปต์ การกันดารอาหารที่พวกเจ้ากังวลนั้นจะติดตามพวกเจ้าไปยังอียิปต์ และพวกเจ้าจะตายที่นั่น ¹⁷ เพราะฉะนั้น สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับทุกคนที่ออกเดินทางไปยังอียิปต์เพื่ออาศัยอยู่ที่นั่นจะตายด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาด จะไม่มีใครในพวกเขารอดชีวิต ไม่มีใครหนีรอดจากภัยพิบัติที่เรานำมาเหนือพวกเขาได้ ¹⁸ เพราะพระยาห์เวห์จอมเจ้านาย พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เช่นเดียวกับที่ความพิโรธและความเกรี้ยวกราดของเราได้เทลงมาบนชาวเยรูซาเล็มอย่างไร เราก็จะเทความเกรี้ยวกราดของเราลงมาบนพวกเจ้าอย่างเดียวกันนั้น ถ้าพวกเจ้าไปยังอียิปต์ พวกเจ้าจะเป็นคำสาปแช่งและความน่ากลัว และเป็นคำที่กล่าวสาปแช่ง และเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสู และพวกเจ้าจะไม่ได้เห็นสถานที่นี้อีก"'

¹⁹ แล้วเยเรมีย์ได้กล่าวว่า "คนยูดาห์ที่เหลืออยู่เอ๋ย พระยาห์เวห์ได้ตรัสเกี่ยวกับพวกท่านแล้วว่า อย่าไปยังอียิปต์ พวกท่านรู้แน่ว่า ข้าพเจ้าได้เป็นพยานปรักปรำพวกท่านในวันนี้ ²⁰ เพราะพวกท่านได้หลอกลวงตัวเองอย่างร้ายแรง เมื่อพวกท่านใช้ข้าพเจ้าไปเฝ้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านและกล่าวว่า 'ขอให้อธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเราให้กับพวกเรา ทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเราตรัส ขอจงบอกพวกเรา และพวกเราจะทำตามนั้น' ²¹ เพราะข้าพเจ้าได้แจ้งให้พวกท่านทราบในวันนี้แล้ว แต่พวกท่านก็ไม่ยอมฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่าน หรือสิ่งใดที่พระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้ามายังพวกท่าน ²² ดังนั้น บัดนี้ พวกท่านจึงได้รู้แน่ว่าพวกท่านจะตายด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาดในที่ซึ่งพวกท่านได้ปรารถนาที่จะไปเพื่ออาศัยอยู่"