4

¹ "ถ้าเจ้าจะกลับมา อิสราเอลเอ๋ย นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ เจ้าก็ควรจะกลับมาหาเรา ถ้าเจ้ายอมเอาสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนไปให้พ้นหน้าเราเสีย และไม่โลเลจากหน้าเราอีก ² เจ้าจะต้องซื่อสัตย์ ยุติธรรม และชอบธรรมเมื่อเจ้าสาบานว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ แล้วบรรดาประชาชาติจะให้พรกันในพระองค์ และในพระองค์เขาทั้งหลายจะได้รุ่งโรจน์” ³ เพราะพระยาห์เวห์ตรัสกับแต่ละบุคคลในยูดาห์และในกรุงเยรูซาเล็มว่า 'จงไถดินที่ของพวกเจ้าและอย่าหว่านลงกลางพงหนาม

⁴ จงเข้าสุหนัตตัวเจ้าเองถวายแด่พระยาห์เวห์ จงตัดหนังหุ้มปลายแห่งหัวใจของเจ้าเสีย พวกผู้ชายยูดาห์ทั้งหลายและชาวเยรูซาเล็มทั้งหลายเอ๋ย เกรงว่าความโกรธของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟ และเผาไหม้โดยไม่มีใครจะดับได้ เนื่องจากพฤติกรรมความชั่วร้ายทั้งหลายของพวกเจ้า ⁵ จงรายงานในยูดาห์และจงทำให้ได้ยินในกรุงเยรูซาเล็ม จงกล่าวว่า "จงเป่าแตรในแผ่นดิน" จงร้องประกาศดัง ๆ ว่า "จงมารวมกัน ให้เราเข้าไป ในบรรดาเมืองที่มีป้อม" ⁶ จงยกธงสัญญาณขึ้นและเข้าสู่ศิโยน และจงรีบหนีไปให้ปลอดภัย จงอย่ารออยู่ เพราะเรากำลังนำความพินาศมาจากทิศเหนือ และเป็นการทำลายอย่างใหญ่หลวง

⁷ สิงโตตัวหนึ่งกำลังออกจากที่ซุ่มของมันแล้ว และบางคนที่จะทำลายบรรดาประชาชาติก็กำลังยกมาแล้ว เขากำลังออกไปจากสถานที่ของเขานำความน่าสะพึงกลัวไปยังแผ่นดินของเจ้า เพื่อทำให้เมืองต่าง ๆ ของเจ้าจะถูกทิ้งร้าง ปราศจากคนอาศัย ⁸ ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบไว้ทุกข์ จงคร่ำครวญและร้องไห้ เพราะพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์ ไม่ได้หันกลับไปจากเรา ⁹ แล้วสิ่งนี้ก็จะเกิดขึ้นในวันนั้น นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ ในวันจิตใจของกษัตริย์และพวกเจ้านายจะตาย บรรดาปุโรหิตจะตกตะลึงและผู้เผยพระวจนะทั้งหลายก็จะหวาดกลัว'''

¹⁰ แล้วข้าพเจ้าจึงได้ทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า แน่นอนทีเดียวว่าพระองค์ทรงล่อลวงอย่างเต็มที่ต่อชนชาตินี้และเยรูซาเล็มว่า ‘เจ้าทั้งหลายจะอยู่เย็นเป็นสุข’ แต่ที่จริงดาบได้ฟาดฟันชีวิตของพวกเขา” ¹¹ ในครั้งนั้น จะได้กล่าวแก่ชนชาตินี้ และเยรูซาเล็มโดยการตรัสว่า "ลมร้อนจากที่ราบทั้งหลายของทะเลทรายจะพัดมาตามเส้นทางสู่บุตรีของประชาชนของเรา มันจะไม่มาฝัดหรือมาชำระพวกเขา ¹² ลมจะมาแรงเกินกว่านั้นอีกจะมาโดยคำสั่งของเรา และเราเองจะเป็นผู้กล่าวคำพิพากษาพวกเขา

¹³ ดูเถิด เขากำลังจู่โจมเหมือนบรรดาเมฆ และพวกรถม้าศึกของเขาเหมือนพายุ ม้าทั้งหลายของเขาเร็วยิ่งกว่านกอินทรี วิบัติแก่พวกเรา เพราะว่าเราจะต้องพินาศ ¹⁴ จงชำระจิตใจของเจ้าจากความชั่วร้าย เยรูซาเล็มเอ๋ย เพื่อเจ้าจะรอดได้ นานสักเท่าใดที่ความคิดลึกๆ ของเจ้า ที่จะคิดแต่เรื่องการทำบาป? ¹⁵ เพราะว่ามีเสียงที่นำข่าวมาจากเมืองดาน และความพินาศที่กำลังจะมาที่ได้ยินจากภูเขาทั้งหลายของเอฟราอิม

¹⁶ จงให้บรรดาประชาชาติคิดถึงสิ่งเหล่านี้ นี่แน่ะ จงประกาศแก่เยรูซาเล็มว่า บรรดาผู้ล้อมกำลังมาจากแผ่นดินไกลโห่ร้องในการโจมตีเข้าใส่เมืองต่างๆ ของยูดาห์ ¹⁷ พวกเขาทั้งหลายเหมือนพวกคนยามของทุ่งนาที่เตรียมดินไว้เพาะปลูกที่ล้อมเธอไว้โดยรอบ เพราะว่าเธอได้กบฏต่อเรา นี่เป็นคำประกาศของพระยาห์เวห์ ¹⁸ และการประพฤติและการกระทำของเจ้าที่ได้กระทำสิ่งเหล่านี้ต่อเจ้า นี่จะเป็นการลงโทษของเจ้า มันจะสยดสยองขนาดไหน มันจะทำให้เจ้าสะเทือนใจที่สุด

¹⁹ ดวงใจของข้า ดวงใจของข้า ข้าเจ็บปวดในหัวใจ จิตใจของข้าก็สั่นระรัวอยู่ภายใน ข้าจะนิ่งเงียบอยู่ไม่ได้ เพราะข้าได้ยินเสียงเขาสัตว์ เสียงปลุกของสงคราม ²⁰ ความหายนะทับซ้อนหายนะ เพราะแผ่นดินทั้งสิ้นถูกทำลาย บรรดาเต็นท์ของข้าถูกทำลายในฉับพลัน และชั่วครู่เดียวผ้าเต็นท์ทั้งหลายของข้าก็ย่อยยับไป ²¹ อีกนานสักเท่าใดที่ข้าจะได้เห็นธงชัย? ข้าจะได้ยินเสียงเขาสัตว์หรือไม่?

²² เพราะความโง่เขลาของประชาชนของเรา พวกเขาไม่รู้จักเรา พวกเขาเป็นประชาชนที่โง่เง่าและพวกเขาไม่มีความเข้าใจ พวกเขาช่ำชองในการทำชั่ว แต่พวกเขาไม่รู้จักทำดี ²³ ข้ามองดูแผ่นดิน ดูเถิด มันเป็นที่ร้างและว่างเปล่า เมื่อมองดูท้องฟ้าก็ไม่มีความสว่าง ²⁴ ข้ามองดูภูเขา นี่แน่ะ มันกำลังสั่นสะเทือน เนินเขาก็เคลื่อนตัวไปมา

²⁵ ข้าได้มองดู นี่แน่ะ ไม่มีใครเลย และนกทั้งปวงบนท้องฟ้าได้หนีไปแล้ว ²⁶ ข้าได้มองดู นี่แน่ะ เรือกสวนไร่นาก็เป็นถิ่นทุรกันดาร และเมืองทั้งสิ้นก็ปรักหักพังไป ต่อพระพักตร์พระยาห์เวห์ ต่อพระพิโรธร้อนแรงของพระองค์" ²⁷ นี้เป็นสิ่งที่พระยาห์เวห์ตรัส “แผ่นดินทั้งหมดจะเป็นที่ร้างเปล่า แต่เราก็จะไม่ทำลายให้จบสิ้นเสียทีเดียว

²⁸ เพราะด้วยเหตุผลนี้ แผ่นดินจะไว้ทุกข์ และท้องฟ้าเบื้องบนจะดำมืด เพราะเราได้ประกาศความตั้งใจของเราแล้ว เราจะไม่เปลี่ยนใจ เราจะไม่หันกลับจนกว่าจะลุล่วง ²⁹ ทุกเมืองจะหนีจากเสียงพลม้าและเหล่าพลธนูพร้อมกับธนู พวกเขาจะวิ่งเข้าไปในป่า ชาวเมืองทุกแห่งก็จะปีนป่ายไปตามสถานที่เป็นภูเขา เมืองทั้งหลายก็ถูกทอดทิ้ง เพราะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ในเมืองเหล่านั้นเลย ³⁰ บัดนี้เจ้าก็ถูกทิ้งร้าง พวกเจ้าจะทำอะไรกัน? เพราะถึงแม้ว่าเจ้าจะแต่งตัวสีแดง และเจ้าประดับตัวด้วยอาภรณ์ทองคำ และทำให้ดวงตาทั้งสองขยายให้กว้างด้วยแต้มสี พวกผู้ชายที่เคยปรารถนาในตัวเจ้าบัดนี้ก็ปฏิเสธเจ้า พวกเขากำลังจะพรากเอาชีวิตของเจ้าไป ³¹ เพราะเราได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว แสนเจ็บปวดอย่างกับจะคลอดบุตรหัวปี เสียงร้องแห่งบุตรีของศิโยน เธอแทบจะขาดใจ เธอเหยียดแขนของเธอออกร้องว่า “วิบัติแก่ข้า ข้ากำลังเป็นลมเพราะเหล่าฆาตกรนี้'''