18

¹ พระวจนะซึ่งมาจากพระยาห์เวห์ได้มาถึงเยเรมีย์ ตรัสว่า ² "จงลุกขึ้น ไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ เพราะเราจะให้เจ้าได้ยินถ้อยคำของเราที่นั่น" ³ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงได้ลงไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ และดูเถิด ช่างปั้นหม้อกำลังทำงานอยู่ที่แป้นช่างหม้อ

⁴ แต่ภาชนะดินซึ่งกำลังทำนั้นได้เสียอยู่ในมือของช่างปั้นหม้อ ดังนั้นเขาจึงได้เปลี่ยนใจและปั้นภาชนะใหม่อีกลูกหนึ่งตามที่เขาได้เห็นว่าดีและควรทำในสายตาของเขา ⁵ แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์ได้มายังข้าพเจ้า ตรัสว่า ⁶ "เราจะทำแก่เจ้าอย่างที่ช่างปั้นหม้อนี้ทำไม่ได้หรือ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย? นี่คือคำประกาศของพระยาห์เวห์ นี่แน่ะ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย พวกเจ้าอยู่ในมือของเราเหมือนอย่างดินเหนียวที่อยู่ในมือของช่างปั้นหม้อ

⁷ ในคราวเดียวกัน เราประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะถอน หรือพังและทำลายเสียก็ได้ ⁸ แต่ถ้าประชาชาตินั้น ซึ่งเราได้ประกาศไว้แล้ว หันเสียจากความชั่ว แล้วเราก็จะผ่อนปรนภัยพิบัติซึ่งเราได้กำลังวางแผนจะทำนั้นเสีย ⁹ ถ้าเวลาใดก็ตาม เราได้ประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะสร้างขึ้นหรือปลูกฝังไว้

¹⁰ แต่ถ้าชนชาตินั้นทำชั่วในสายตาของเรา โดยไม่ฟังเสียงของเรา แล้วเราจะหยุดสิ่งที่ดีซึ่งเราได้กล่าวไว้ว่าเราจะทำกับพวกเขานั้นเสีย ¹¹ ดังนั้น บัดนี้ จงกล่าวแก่คนยูดาห์และผู้อาศัยในเยรูซาเล็ม และกล่าวว่า 'พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เรากำลังก่อภัยพิบัติต่อพวกเจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งต่อสู้กับพวกเจ้า พวกเจ้าแต่ละคนจงกลับใจเสียจากทางชั่วของพวกเจ้า เพื่อทางทั้งหลายของพวกเจ้าและการกระทำของพวกเจ้าจะนำความดีมาสู่พวกเจ้า' ¹² แต่เขาทั้งหลายจะกล่าวว่า 'นี่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย พวกเราจะดำเนินตามแผนงานทั้งหลายของพวกเรา แต่ละคนจะทำในสิ่งที่ชั่วร้ายของเขา คือความปรารถนาของจิตใจที่ดื้อดึง'

¹³ เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่า 'จงถามบรรดาประชาชาติ ใครเคยได้ยินสิ่งนี้บ้าง? อิสราเอลพรหมจารีย์ได้ทำสิ่งที่น่ากลัวยิ่งนัก ¹⁴ หิมะในเลบานอนเคยไปจากเนินผาหินทั้งหลายบนมันหรือ? บรรดาธารน้ำจากภูเขาที่ไหลมาจากที่ไกล สายน้ำเย็นเหล่านั้นเคยถูกทำลายไปหรือ? ¹⁵ แต่ประชาชนของเราได้ลืมเราเสีย พวกเขาได้เผาเครื่องหอมบูชาแก่พวกรูปเคารพที่ไร้ประโยชน์ และได้ล้มลงในหนทางทั้งหลายของพวกเขา พวกเขาได้จากถนนโบราณทั้งหลายเพื่อเดินเข้าไปตามซอกซอยทั้งหลาย

¹⁶ แผ่นดินของพวกเขาจะกลายเป็นที่น่ากลัว เป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่น และสั่นศีรษะของเขา ¹⁷ เราจะกระจายพวกเขาต่อหน้าศัตรูของพวกเขาเหมือนอย่างลมตะวันออก เราจะหันหลังให้พวกเขา และจะไม่หันหน้าให้ ในวันแห่งภัยพิบัติของพวกเขานั้น''' ¹⁸ ดังนั้นพวกประชาชนได้กล่าวว่า "มาเถิด ให้เราคิดแผนปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าธรรมบัญญัติย่อมไม่สูญหายไปจากพวกปุโรหิต หรือจากคำปรึกษาจากพวกนักปราชญ์ หรือจากบรรดาถ้อยคำของเหล่าผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยบรรดาถ้อยคำของพวกเรา และอย่าไปสนใจต่อสิ่งที่เขาได้ประกาศเลย"

¹⁹ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงฟังข้าพระองค์ และขอทรงฟังเสียงพวกศัตรูของข้าพระองค์เถิด ²⁰ ความพินาศจากพวกเขาจะเป็นรางวัลของข้าพระองค์สำหรับการทำดีต่อพวกเขาหรือ? เพราะพวกเขาได้ขุดหลุมไว้สำหรับข้าพระองค์ ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนเฝ้าพระองค์อย่างไรเพื่อทูลขอสวัสดิภาพเพื่อพวกเขา เพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากพวกเขา ²¹ ดังนั้น ขอทรงมอบบุตรหลานของเขาให้แก่การกันดารอาหาร และขอทรงมอบพวกเขาให้แก่คนเหล่านั้นที่ใช้ดาบ ดังนั้นขอให้ภรรยาของพวกเขาได้กลายเป็นผู้สูญเสียและเป็นพวกแม่ม่าย และพวกผู้ชายของพวกเขาได้ถูกฆ่าตาย และให้พวกคนหนุ่มของพวกเขาถูกฆ่าตายด้วยดาบในสงคราม

²² ขอให้ได้ยินเสียงความทุกข์ร้องมาจากเรือนของพวกเขา เมื่อพระองค์ทรงนำผู้บุกรุกมาปล้นเขาอย่างฉับพลัน เพราะพวกเขาได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพระองค์ และได้ซ่อนบ่วงดักสำหรับเท้าของข้าพระองค์ ²³ แต่พระองค์เอง ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบแผนการปองร้ายทั้งสิ้นของเขาที่จะฆ่าข้าพระองค์เสีย ขออย่าทรงอภัยความชั่วและความบาปทั้งหลายของพวกเขา ขออย่าทรงลบความบาปทั้งหลายของพวกเขาไปเสียจากพระองค์ แต่ขอให้พวกเขาถูกคว่ำลงเฉพาะพระพักตร์พระองค์ ขอทรงจัดการเขาทั้งหลายในเวลาแห่งความพิโรธของพระองค์