51

¹ จงฟังเรา พวกเจ้าผู้ที่ดำเนินตามความชอบธรรม พวกเจ้าผู้แสวงหาพระยาห์เวห์ จงมองที่ก้อนหินจากสิ่งที่พวกเจ้าได้สกัดมาและมองดูบ่อหินจากสิ่งที่พวกเจ้าตัดออกมา ² จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของพวกเจ้าและซาราห์ผู้ที่ได้คลอดพวกเจ้าออกมา เพราะเมื่อเขาอยู่ตามลำพังเพียงคนเดียว เราได้เรียกเขา เราได้อวยพรเขาและทำให้เขามีคนมากมาย ³ ใช่แล้ว พระยาห์เวห์จะทรงปลอบศิโยน พระองค์จะทรงปลอบโยนบรรดาที่ร้างเปล่าทุกแห่งของเธอ พระองค์จะทรงทำให้ถิ่นทุรกันดารของเธอกลายเป็นสวนเอเดน และที่ราบทะเลทรายข้างลุ่มแม่น้ำจอร์แดนให้เป็นเหมือนอุทยานของพระยาห์เวห์ ซึ่งจะพบความชื่นบานและความยินดีในเธอ อีกทั้งการขอบพระคุณและเสียงของการร้องเพลง

⁴ "ชนชาติของเราเอ๋ย จงตั้งใจฟังเรา และชนชาติของเราเอ๋ย จงฟังเรา เพราะเราจะออกธรรมบัญญัติ และเราจะทำให้ความยุติธรรมของเราเป็นความสว่างแก่ประชาชาติทั้งหลาย ⁵ ความชอบธรรมของเราอยู่ใกล้ ความรอดของเราจะออกไป และแขนของเราจะพิพากษาบรรดาประชาชาติ แผ่นดินชายทะเลจะรอคอยเรา พวกเขาจะรอคอยอย่างร้อนรนเพราะแขนของเรา ⁶ จงเงยหน้าของเจ้ามองที่ท้องฟ้า และมองที่แผ่นดินโลกเบื้องล่าง เพราะท้องฟ้าจะหายไปเหมือนควัน แผ่นดินโลกจะเสื่อมโทรมลงเหมือนกับเสื้อผ้า และผู้ที่อาศัยอยู่จะตายไปเหมือนกับแมลงวัน แต่ความรอดของเราจะคงอยู่ตลอดไปเป็นนิตย์ และความชอบธรรมของเราจะไม่หยุดทำงานเลย

⁷ จงฟังเรา พวกเจ้าผู้ซึ่งรู้ว่าอะไรคือความชอบธรรม ชนชาติของเราผู้ที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจของเจ้า อย่ากลัวการดูหมิ่นของมนุษย์ และอย่าท้อใจจากการเหยียดหยามของพวกเขา ⁸ เพราะตัวแมลงจะกินพวกเขาเหมือนกินเสื้อผ้า และตัวหนอนจะกินพวกเขาเหมือนกินขนแกะ แต่ความชอบธรรมของเราจะคงอยู่ตลอดไป และความรอดของเราจะไปสู่ทุกชั่วชาติพันธุ์" ⁹ จงตื่นเถิด ตื่นขึ้นเถิด จงสวมตัวเจ้าเองด้วยกำลัง ด้วยพระกรของพระยาห์เวห์ จงตื่นขึ้นเหมือนในสมัยก่อน อย่างชาติพันธุ์ทั้งหลายสมัยโบราณ พระองค์เป็นผู้ซึ่งได้ทรงบดขยี้ราหับไม่ใช่หรือ? พระองค์เป็นผู้ที่ได้ทรงแทงสัตว์ประหลาดไม่ใช่หรือ?

¹⁰ พระองค์ได้ทรงทำให้ทะเลเหือดแห้งไป คือน้ำที่ลึกมากนั้น และทรงทำให้ที่ลึกของทะเลกลายเป็นทางแก่ผู้ที่ได้รับการทรงไถ่ให้ผ่านไปไม่ใช่หรือ? ¹¹ พวกที่ได้ทรงไถ่ไว้ของพระยาห์เวห์จะกลับมาและจะมายังศิโยนด้วยเสียงโห่ร้องด้วยความชื่นบานและด้วยความยินดีบนศีรษะของพวกเขาตลอดไป ความยินดีและความชื่นบานจะเปี่ยมล้นในพวกเขา และความโศกเศร้าและการคร่ำครวญจะหนีจากไป

¹² "เราเอง เราคือผู้ที่ปลอบโยนเจ้า ทำไมเจ้าจึงกลัวมนุษย์ผู้ที่จะต้องตาย บรรดาบุตรของมนุษย์ผู้ที่ถูกสร้างมาเหมือนกับต้นหญ้า? ¹³ ทำไมเจ้าจึงได้ลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้า ผู้ได้ทรงกางท้องฟ้าออก และทรงวางฐานรากของแผ่นดินโลก? เจ้ายังคงอยู่ในความหวาดกลัวทุกวันเรื่อยไป เพราะเหตุความเกรี้ยวกราดของผู้ที่กดขี่ข่มเหง เมื่อเขาตั้งใจที่จะทำลาย ความเกรี้ยวกราดของผู้ที่กดขี่ข่มเหงอยู่ที่ไหนเล่า? ¹⁴ คนที่โน้มตัวลง พระยาห์เวห์จะทรงรีบที่จะปลดปล่อย เขาจะไม่ตาย และไม่ลงไปยังหลุมนั้น และเขาจะไม่ขาดแคลนขนมปัง

¹⁵ เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ผู้ที่กวนทะเลให้ปั่นป่วนเพื่อให้คลื่นทะเลคะนองเสียง พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมโยธา ¹⁶ เราได้ใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้า และเราได้ปกคลุมเจ้าในร่มเงามือของเรา เพื่อที่เราจะตั้งท้องฟ้า และวางฐานรากของแผ่นดินโลก และกล่าวกับศิโยนว่า 'เจ้าเป็นชนชาติของเรา"' ¹⁷ จงตื่นขึ้น ตื่นขึ้นเถิด จงยืนขึ้นเถิด กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย เจ้าผู้ซึ่งได้ดื่มจากพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ จากชามแห่งพระพิโรธของพระองค์ เจ้าผู้ที่ได้ดื่มจากชามนั้น จากถ้วยแห่งความโซเซ ลงไปจนถึงก้นตะกอน

¹⁸ ไม่มีใครในบรรดาบุตรชายทุกคนที่เธอได้คลอดมานั้นที่จะนำทางเธอได้ ไม่มีใครในบรรดาบุตรชายทุกคนที่ฉุดมือให้เธอลุกขึ้น ¹⁹ ความยากลำบากสองสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นกับเจ้า ใครจะโศกเศร้ากับเจ้าเล่า? คือความร้างเปล่าและการถูกทำลาย และการกันดารอาหารและคมดาบ ใครจะปลอบโยนเจ้าเล่า? ²⁰ บุตรทั้งหลายของเจ้าก็สลบไปแล้ว พวกเขานอนอยู่ตามหัวมุมถนนทุกแห่ง เหมือนกับละมั่งติดตาข่าย พวกเขาถูกเติมเต็มด้วยพระพิโรธของพระยาห์เวห์ และด้วยการขนาบของพระเจ้าของเจ้า

²¹ แต่บัดนี้ จงฟังเรื่องนี้ เจ้าผู้ถูกกดขี่ข่มเหงและผู้มึนเมา แต่ไม่ได้เมาด้วยเหล้าองุ่น ²² พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเจ้า ผู้ทรงสู้คดีเพื่อชนชาติของพระองค์ ตรัสดังนี้ว่า "ดูเถิด เราได้นำถ้วยแห่งความโซเซออกไปจากมือของเจ้าแล้ว คือชามนั้นที่เป็นถ้วยแห่งความพิโรธของเรา เพื่อที่เจ้าจะไม่ต้องดื่มมันอีก ²³ เราจะใส่มันไว้ในมือของพวกที่ทรมานเจ้า พวกคนที่ได้พูดกับเจ้าว่า "จงนอนลง เพื่อที่เราจะเดินข้ามตัวเจ้า เจ้าจงทำให้หลังของเจ้าเป็นเหมือนพื้นดินและเป็นเหมือนถนนเพื่อให้พวกเขาเดินย่ำไปบนเจ้า"