32

¹ ดูเถิด กษัตริย์องค์หนึ่งจะครอบครองด้วยความชอบธรรม และบรรดาเจ้านายจะปกครองด้วยความยุติธรรม ² แต่ละคนจะเป็นเหมือนที่กำบังจากลมและที่คุ้มกันจากพายุ เหมือนกับลำธารน้ำทั้งหลายในที่แห้งแล้ง เหมือนกับร่มเงาของศิลามหึมาในแผ่นดินที่แห้งแล้ง ³ แล้วตาของพวกคนที่เห็นจะไม่มัวไป และหูของพวกคนที่ได้ยินจะฟังอย่างตั้งใจ

⁴ คนที่หุนหันพลันแล่นจะคิดอย่างรอบคอบด้วยความเข้าใจ และคนที่ติดอ่างจะพูดชัดถ้อยชัดคำและฉะฉาน ⁵ คนโง่จะไม่ถูกเรียกว่าคนมีเกียรติอีกต่อไป อีกทั้งคนที่หลอกลวงก็จะไม่ได้ถูกเรียกว่าคนสำคัญอีกต่อไป ⁶ เพราะคนโง่พูดความโง่เขลา และใจของเขาก็วางแผนชั่วร้ายและการกระทำอธรรม และเขาพูดไม่ถูกต้องเกี่ยวกับพระยาห์เวห์ เขาทำให้คนที่หิวไม่มีอะไรเลย และเขาทำให้คนกระหายขาดน้ำดื่ม

⁷ วิธีการทั้งหลายของคนหลอกลวงก็ชั่วร้าย เขาวางแผนอธรรมเพื่อทำลายคนจนด้วยการโกหกต่างๆ แม้แต่เมื่อคนจนคนนั้นพูดสิ่งที่ถูกต้อง ⁸ แต่คนที่ซื่อตรงทำแผนงานที่ซื่อตรง และเพราะการกระทำที่ซื่อตรงของเขา เขาจะยืนหยัดอยู่ได้ ⁹ พวกผู้หญิงที่อยู่อย่างสบายเอ๋ย จงลุกขึ้น และจงฟังเสียงของข้าพเจ้า พวกบุตรหญิงที่ไร้กังวล จงฟังข้าพเจ้า

¹⁰ เพราะในเวลาอีกปีกว่าๆ ความมั่นใจของพวกเจ้าจะหมดไป พวกผู้หญิงที่ไร้กังวลเอ๋ย เพราะการเก็บผลองุ่นจะไม่ได้ผล การเก็บพืชผลก็จะไม่มาถึง ¹¹ พวกผู้หญิงที่อยู่อย่างสบายเอ๋ย จงตัวสั่น จงเหนื่อยยาก พวกคนที่มีความมั่นใจ จงถอดเสื้อผ้าที่สวยงามของพวกเจ้าออก และทำให้ตัวพวกเจ้าเปลือยเปล่า จงเอาผ้ากระสอบคาดเอวพวกเจ้าไว้ ¹² พวกเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพราะไร่นาที่แสนสุข เพราะเถาองุ่นลูกดก

¹³ แผ่นดินของชนชาติของข้าพเจ้าจะมีพืชที่มีหนามและพุ่มไม้หนามงอกขึ้นมา แม้แต่ในบ้านเรือนทั้งหมดที่เคยสนุกสนานในเมืองที่รื่นเริง ¹⁴ เพราะพระราชวังจะถูกทอดทิ้ง เมืองที่มีคนหนาแน่นก็จะร้างเปล่า เนินเขาและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำตลอดไป กลายเป็นที่รื่นเริงของพวกลาป่า กลายเป็นทุ่งหญ้าของฝูงสัตว์ ¹⁵ จนกว่าจะทรงเทพระวิญญาณจากเบื้องบนลงมาเหนือพวกเรา และถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นไร่นาที่อุดมสมบูรณ์ และไร่นาที่อุดมสมบูรณ์จะถือว่าเป็นป่า

¹⁶ แล้วความยุติธรรมจะอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร และความชอบธรรมจะอาศัยอยู่ในทุ่งนาที่อุดมสมบูรณ์ ¹⁷ ผลงานของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุข และผลของความชอบธรรม คือความเงียบสงบและความมั่นใจตลอดไป ¹⁸ ชนชาติของข้าพเจ้าจะอาศัยในที่พักอาศัยด้วยความสงบสุข ในบ้านเรือนที่ปลอดภัยและในที่พักที่เงียบสงบ

¹⁹ แต่ถึงแม้ว่ามีลูกเห็บตกและป่าถูกทำลายไป และเมืองก็พินาศไปจนสิ้นซาก ²⁰ พวกเจ้าที่หว่านพืชอยู่ริมลำธารน้ำทุกแห่งก็จะเป็นสุข พวกเจ้าที่ปล่อยวัวและลาของพวกเจ้าออกไปหากิน