11

¹ ครั้นอิสราเอลยังเป็นเด็กอยู่ เราก็รักเขา เราได้เรียกบุตรชายของเราออกมาจากอียิปต์ ² แต่ยิ่งเราเรียกเขามากเท่าไหร่เขาก็ถอยห่างเราไป เขาถวายเครื่องบูชาแก่พระบาอัล และเผาเครื่องหอมแก่รูปเคารพ

³ กระนั้นเราเป็นคงสอนให้เอฟาริมเดิน และเราก็อุ้มเขาทั้งหลายไว้แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเราดูแลห่วงใยพวกเขา ⁴ เรานำพวกเขาด้วยแส้แห่งมนุษยธรรม และปลอกแห่งความรัก เราทำให้แอกที่ขากรรไกรของเขาเบาลง เราโน้มตัวหาเขาและเลี้ยงดูพวกเขา

⁵ เขาจะกลับไปยังแดนอียิปต์ไหม? และอัสซีเรียจะปกครองพวกเขาเพราะเขาปฏิเสธที่จะกลับมาหาเราหรือ? ⁶ ดาบจะตกแก่บรรดาหัวเมืองของเขา และทำลายสลักประตูของพวกเขา มันจะทำลายพวกเขาเพราะแผนการทั้งหลายของพวกเขา ⁷ ประชากรของเราตั้งใจห่างเหินไปจากเรา แอกจึงติดตัวเขาอยู่ไม่มีใครช่วยเขาได้

⁸ โอ เอฟราอิม เราจะทิ้งเจ้าได้อย่างไร? โออิสราเอล เราจะโยนเจ้าให้ผู้อื่นได้หรือ? เราจะปล่อยให้เจ้าเป็นเหมือนอัดมาห์ได้หรือ? เราจะทำให้เจ้าเหมือนเมืองเศโบยิมได้หรือ? จิตใจของเราว้าวุ่น ความเมตตาของเราก็คุกรุ่นขึ้น ⁹ เราจะไม่ลงโทษเจ้าเพราะความโกรธของเรา เราจะไม่ทำลายเอฟราอิมอีก เพราะเราเป็นพระเจ้าไม่ใช่มนุษย์ เราเป็นผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางพวกเจ้า เราจะไม่มาด้วยความโกรธอีก

¹⁰ เขาจะติดตามพระยาห์เวห์ไป และพระองค์จะแผดพระสุรเสียงดุจสิงโตคำราม แล้วเมื่อพระองค์ทรงแผดพระสุรเสียง พวกเขาจะมาด้วยตัวสั่นด้วยความยำเกรง จากทิศตะวันตก ¹¹ เขาจะมาด้วยหวาดหวั่นเหมือนนกที่มาจากอิยิปต์ เหมือนนกพิราบจากแดนอัสซีเรีย แล้วเราจะให้พวกเขาอยู่ในบ้านของเขา พระยาห์เวห์ตรัสดังนั้น

¹² เอฟราอิมล้อมเราไว้ด้วยความมุสา และชาวอิสราเอลก็เต็มไปด้วยความหลอกลวง แต่ยูดาห์ยังดำเนินไปกับเรา พระเจ้า และสัตย์ซื่อต่อเรา พระเจ้าองค์บริสุทธิ์