10

¹ ในปีที่สามแห่งรัชกาลไซรัสกษัตริย์แห่งเปอร์เซีย มีข่าวสารได้เปิดเผยแก่ดาเนียล ผู้ซึ่งมีอีกชื่อหนึ่งว่า เบลเทชัสซาร์ ข่าวสารนี้ก็เป็นความจริง เป็นเรื่องเกี่ยวกับมหาสงคราม ดาเนียลได้เข้าใจถึงข่าวสารนี้เมื่อเขาได้มีความเข้าใจจากนิมิตนั้น ² ในสมัยนั้น ข้าพเจ้า ดาเนียลไว้ทุกข์อยู่สามสัปดาห์ ³ ข้าพเจ้าไม่ได้รับประทานอาหารชั้นสูง ข้าพเจ้าไม่ได้รับประทานเนื้อ ข้าพเจ้าไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่น และข้าพเจ้าไม่ได้ชโลมตัวข้าพเจ้าเองด้วยน้ำมันจนกระทั่งสามสัปดาห์เต็ม

⁴ เมื่อวันที่ยี่สิบสี่ของเดือนที่หนึ่ง ขณะที่ข้าพเจ้ายืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำใหญ่ (นั่นคือแม่น้ำไทกริส) ⁵ ข้าพเจ้าได้แหงนขึ้นและมองดู ผู้ชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าป่าน พร้อมด้วยเข็มขัดที่ทำจากทองเมืองอุฟาสรอบเอวของเขา ⁶ ร่างกายของเขาเหมือนดังบุษราคำ และหน้าของเขาก็เหมือนฟ้าแลบ ดวงตาของเขาก็เหมือนกับเปลวไฟของคบเพลิง และแขนของเขาและเท้าของเขาเป็นเงางามเหมือนกับทองสัมฤทธิ์ขัด เสียงถ้อยคำของเขาเหมือนเสียงมวลชนขนาดใหญ่

⁷ ข้าพเจ้า ดาเนียลได้เห็นนิมิตแต่เพียงผู้เดียว บรรดาคนที่อยู่กับข้าพเจ้าไม่ได้เห็นนิมิตนั้น อย่างไรก็ตามพวกเขากลัวจนตัวสั่น และพวกเขาได้วิ่งไปซ่อนตัว ⁸ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงถูกทิ้งให้อยู่แต่ลำพัง และได้เห็นนิมิตใหญ่ยิ่งนี้ ข้าพเจ้าก็สิ้นเรี่ยวสิ้นแรง ใบหน้าที่ใสกระจ่างของข้าพเจ้าได้เปลี่ยนไปจนดูไม่ได้ และข้าพเจ้าจึงหมดแรง ⁹ แล้วข้าพเจ้าจึงได้ยินเสียงถ้อยคำของท่าน เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงถ้อยคำนั้น ข้าพเจ้าก็ฟุบหน้าลงหลับสนิทด้วยใบหน้าของข้าพเจ้าซบกับพื้นดิน

¹⁰ มีมือได้มาแตะข้าพเจ้า ทำให้อุ้งมือและเข่าของข้าพเจ้าสั่น ¹¹ ทูตสวรรค์กล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “ดาเนียล ผู้เป็นที่รักอย่างยิ่ง จงเข้าใจบรรดาถ้อยคำที่เรากำลังพูดกับท่าน จงยืนขึ้น เพราะว่าเราถูกใช้ให้มาหาท่าน” เมื่อเขาได้กล่าวข่าวสารนี้แก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ยืนสั่นสะท้านอยู่ ¹² แล้วเขาพูดกับข้าพเจ้าว่า “ดาเนียลเอ๋ย อย่ากลัวเลย ตั้งแต่วันแรกที่ท่านตั้งใจจะเข้าใจและถ่อมตัวลงเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าของท่านนั้น พระเจ้าทรงฟังถ้อยคำของท่าน และเราได้มาด้วยเรื่องถ้อยคำของท่านนั้นเอง

¹³ เจ้าผู้ครองอาณาจักรเปอร์เซียได้ขัดขวางเรา และเราถูกกักตัวไว้กับเหล่ากษัตริย์ของเปอร์เซียถึงยี่สิบเอ็ดวัน แต่มีคาเอล เจ้าผู้ครองที่มีอำนาจสูงสุดผู้หนึ่งได้มาช่วยเรา ¹⁴ บัดนี้เราได้มาเพื่อช่วยให้ท่านเข้าใจถึงสิ่งซึ่งจะเกิดขึ้นกับประชาชนของท่านในวันสิ้นยุคเพราะนิมิตนั้นเกี่ยวกับเวลาภายหน้า” ¹⁵ ขณะที่เขากำลังพูดกับข้าพเจ้าโดยใช้ถ้อยคำเหล่านี้ ข้าพเจ้าได้ก้มหน้าลงดินและไม่สามารถพูดได้

¹⁶ มีผู้หนึ่งที่ดูเหมือนบุตรมนุษย์ ได้มาแตะริมฝีปากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าได้อ้าปากและพูดกับเขาที่ยืนอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้าว่า “นายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าอยู่ในความเจ็บปวดเหตุเพราะนิมิต ข้าพเจ้าก็หมดแรง ¹⁷ ข้าพเจ้าเป็นผู้รับใช้ของท่าน ข้าพเจ้าจะพูดกับเจ้านายของข้าพเจ้าได้อย่างไร? เพราะบัดนี้ไม่มีกำลังเหลืออยู่ในข้าพเจ้าเลย และไม่มีลมหายใจเหลือในข้าพเจ้าแล้ว” ¹⁸ ผู้มีรูปร่างอย่างมนุษย์นั้นได้แตะต้องข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง และให้กำลังแก่ข้าพเจ้า

¹⁹ เขาได้กล่าวว่า “ท่านผู้เป็นที่รักยิ่ง อย่ากลัวเลย ขอให้สันติสุขจงมีแก่ท่าน จงเข้มแข็ง บัดนี้ จงเข้มแข็งเถิด” ขณะที่เขากำลังพูดกับข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ามีกำลังขึ้น ข้าพเจ้าจึงพูดว่า “ขอเจ้านายของข้าพเจ้าพูดเถิด เพราะท่านได้ให้กำลังข้าพเจ้าแล้ว” ²⁰ เขาได้กล่าวว่า “ท่านทราบหรือไม่ว่าเรามาหาท่านทำไม? ในไม่ช้าเราจะกลับไปต่อสู้กับเจ้าผู้ครองเปอร์เซีย เมื่อเราไปแล้ว เจ้าผู้ครองกรีซจะมา ²¹ แต่เราจะบอกท่านตามสิ่งซึ่งบันทึกไว้ในหนังสือแห่งความจริง ไม่มีใครที่แสดงตัวของเขาร่วมแรงกับเราต่อสู้พวกเขาเลย นอกจากมีคาเอล เจ้าผู้ครองของท่าน"