¹ Entón, logo de 14 anos viaxei de novo a Xerusalén con Bernabé, levando a Tito canda nós. ² Subín por mor dunha revelación e, faleilles o evanxeo que predico aos xentís. De xeito persoal ía falando con aqueles de renome, para ter a seguridade de que non corría, nen correra por nada. ³ E nen aínda Tito, que estaba comigo, foi obrigado a cincuncidarse, sendo grego. ⁴ Isto foi por mor duns falsos irmáns que se infiltraron para espiar a nosa liberdade en Cristo Xesús, coa intención de facernos escravos. ⁵ Mais en ningún momento lles prestamos as orellas, para que a verdade do evanxeo quedara con vós. ⁶ E aqueles que gozaban de sona de ser alguén ( o que eran non me cómpre a min sabelo: Deus non ten favoritos ), eses non me ensinaron nada. ⁷ Polo contrario, ao ver que que o meu chamado estaba dirixido aos incircuncisos, así como Pedro aos da circuncisión, ⁸ ( porque o mesmo que lle confiou o apostolado a Pedro para os circuncidados do mesmo xeito fixo para conmigo no meu apostolado aos xentís ). ⁹ E cando Xacobe, Pedro e Xoan recoñeceron que Deus fora bo comigo, estes que eran coñecidos como os que sentaran as bases da igrexa, estreitaron a man dereita de Bernabé e a miña coma compañeiros, para que nós fósemos aos xentís, e eles aos circuncidados. ¹⁰ Fixeron fincapé en non esquecernos dos desvalidos, cousa que procurei facer dilixentemente. ¹¹ Pero cando Pedro veu de Antioquía, pranteille cara porque non estaba actuando da forma axeitada. ¹² Porque el xuntábase a comer con xentís antes de chegaren uns poucos de parte de Xacobe. E cando estes chegaron, arredábase dos xentís por medo aos da circuncisión. ¹³ E os demáis xudeos foron partícipes desta hipocresía, tanto que o mesmo Bernabé se deixou enredar na hipocresía deles. ¹⁴ Pero cando vin que non se estaban conducindo conforme á verdade do evanxeo, díxenlle a Pedro diante de todos: Se ti, sendo xudeo, vives coma os xentís e non coma os xudeos, por que queres xudaizar aos xentís? ¹⁵ Nós somos xudeos de berce e non pecadores entre os xentís. ¹⁶ Pero con todo, sabendo que as persoas non son xustificadas polas obras da Lei senón pola fe en Cristo Xesús, nós tamén cremos en el para ser xustificados pola fe, e non polas obras da Lei.; pois por esas obras ninguén poderá ser xustificado. ¹⁷ Pero se pretendendo ser xustificados en Cristo, tamén resultamos ser pecadores, será que Cristo é un servidor do pecado? Diso nada! ¹⁸ Porque se eu reconstrúo o que botei abaixo noutrora, eu mesmo son o culpable. ¹⁹ Pois por medio da lei, eu morrín á lei,e amiña meta é para vivir para Deus. ²⁰ Xuntamente con Cristo fun crucificado, e xa non vivo eu, agora é Cristo que vive en min, e esta vida mortal, vívoa pola fe no Fillo de Deus, que me amou e se entregou a si mesmo por min. ²¹ Non anulo a graza de Deus, porque si a xustiza ven pola lei, logo Cristo morreu para nada.