¹ Revelación de Xesús Cristo, que Deus lle deu para manifestar aos seus servos o que debe suceder axiña, e declarouna mandándoa por medio do seu anxo ao seu servo Xoán, ² quen deu testemuño da palabra de Deus, e dá testemuño de Xesús Cristo, e de todo o que viu. ³ Feliz o que le e os que escoitan as palabras da profecía e gardan as cousas que nela están escritas, porque o tempo está próximo. ⁴ Xoan, ás sete igrexas que están en Asia: graza a vós e paz, de quen é e que era e quen virá, e dos sete Espíritos que están diante do seu trono, ⁵ e de Xesús Cristo, a testemuña fiel, o primoxénito dos mortos e o soberano dos reis da terra. A aquel que nos ama e nos fixo libres dos nosos pecados co seu sangue, ⁶ e fixo de nós un reino e sacerdotes para o seu Deus e Pai, a El sexa a gloria e a soberanía polos séculos. Amén. ⁷ Velaí vén coas nubes, e vaino ver todo ollo, e tamén os que o traspasaron; e tódalas tribos da terra farán lamentación por El. Si, Amén. ⁸ Eu son o Alfa e o Omega, di o Señor Deus, o que é e que foi e que está vindo, o Todopoderoso. ⁹ Eu, Xoán, voso irmán e partícipe con vós na tribulación, no reino e na constancia en Xesús, atopábame na illa de Patmos, por mor da palabra de Deus e do testemuño de Xesús. ¹⁰ Estando no espírito no día do Señor, escoitei tras de min unha grande voz, coma de trompeta, ¹¹ que dicía: -Escribe nun libro o que ves, e mándao ás sete igrexas: a Éfeso, Esmirna, Pérgamo, Tiatira, Sardis, Filadelfia e Laodicea. ¹² E vireime para ver de quen era a voz que estaba a falar comigo. E ao virarme, vin sete candeeiros de ouro; ¹³ e no medio dos candeeiros, vin a un semellante ao Fillo do Home, vestido cunha túnica que lle chegaba aos pés e cinguido polo peito cun cinto de ouro. ¹⁴ A súa cabeza e os seus cabelos eran brancos coma branca lá, coma neve; os seus ollos eran coma chamas de lume; ¹⁵ os seus pés semellantes ao bronce lustrado, refinado no forno, e a súa voz coma o murmurio de moitas augas. ¹⁶ Na súa man dereita tiña sete estrelas, e da súa boca saía unha espada aguda de dobre gume; o seu rostro era coma o sol cando reloce con toda a súa forza. ¹⁷ Cando o vin, caín como morto aos pés del. E El puxo a súa man dereita sobre min, dicindo: -Non temas, Eu son o primeiro e o derradeiro, ¹⁸ e o que vive, e estiven morto; velaquí, estou vivo polos séculos dos séculos, e teño as chaves da morte e do Hades. ¹⁹ Escribe as cousas que viches, e as que son, e as que sucederán despois destas. ²⁰ No tocante ao misterio das sete estrelas que viches na miña man dereita e dos sete candeeiros de ouro: as sete estrelas son os anxos das sete igrexas, e os sete candeeiros son as sete igrexas.