¹ Xudas, servo de Xesús Cristo e irmán de Xacobe, aos chamados amados de Deus o Pai, e gardados para Xesús Cristo: ² que a misericordia, a paz e o amor vos sexan multiplicados. ³ Amados, mentres facía o máximo esforzo en vos escribir sobre a nosa común salvación, eu tiña que dirixirme a vós para animarvos a loitar de xeito esforzado pola fe que unha vez foi dada aos crentes. ⁴ Pois sen decatarvos introducíronse entre vós, certas malas persoas apuntadas para a condenación. Aqueles que pervirten a graza do noso Deus e rexeitan a Xesús Cristo, o noso único Señor e Soberano. ⁵ Quérovos lembrar, aínda que todas estas cousas as tedes ben sabidas, que o Señor logo de salvar o seu pobo, liberándoo da escravitude de Exipto, acabou con aqueles que non creran. ⁶ E tamén aos anxos que non gardaron a súa integridade e abandonaron a súa propia morada, mantenos na escuridade, en cadeas eternas ata o gran día do xuízo. ⁷ Do mesmo xeito ca Sodoma e Gomorra e as cidades veciñas que, tal como aquelas, se entregaron á inmoralidade sexual e a vicios e desexos contra a natureza. Eles serven como exemplo do castigo do lume eterno. ⁸ Igualmente, tamén eles están a matinar coas súas visións e contaminan os seus corpos, rexeitando a autoridade e blasfemando contra as autoridades celestiais. ⁹ Mais o arcanxo Miguel, cando loitaba co demo discutindo sobre o corpo de Moisés, non se atreveu a aldraxalo, senón que dixo: "Que o Señor te reprenda". ¹⁰ Pero estes, maldín o que non entenden, e corrómpense nas cousas que comprenden coma se fosen animais irracionais. ¹¹ Pobres deles! Seguiron o camiño de Caín e pola cobiza caeron no erro de Balaam, perecendo na revolta de Coré. ¹² Estes son os que deshonran as vosas festas de amor fraterno, cébanse sen temor algún, porque só pensan en si mesmos; son nubes sen auga levadas polos ventos, árbores de outono sen froito algún, mortos unha e outra vez, arrincados de raíces, ¹³ ondas violentas do mar que cuspen como escuma os seus actos vergoñentos, estrelas errantes para as que a escuridade e as tebras están reservadas para sempre! ¹⁴ Deles profetizou Henoc, o sétimo despois de Adán, dicindo: "O Señor vén con milleiros dos seus santos ¹⁵ para executar o xuízo sobre todos, e para convencer a todos os malvados polas obras malas que fixeron dun xeito ruín, e de tódalas inxurias que falaron contra El eses impíos pecadentos". ¹⁶ Eles son murmuradores, andan queixándose sempre, viven tal como lles peta e a súa boca ábrese só para falar palabras abraiantes, gabando ás persoas para obteren ganancias deshonestas. ¹⁷ Mais vós, benqueridos irmáns, lembrádevos das palabras ditas polos apóstolos de Xesús Cristo, noso Señor. ¹⁸ Eles dixéronvos: nos tempos derradeiros xurdirán persoas que se burlarán de todo, vivindo segundo as súas propias cobizas. ¹⁹ Estes son os que causan divisións, os mundanos, os que non teñen o Espírito. ²⁰ Pero vós, queridiños, edificade a vosa vida na fe santa, orando no Espírito Santo, ²¹ conservádevos no amor de Deus, agardando sempre a misericordia de Xesús Cristo, noso Señor, que vos dá a vida eterna. ²² Tede compaixón dos que dubidan; ²³ pero salvade a outros arrincándoos do lume. E tede misericordia doutros, aínda que con temor, aborrecendo aínda a roupa contaminada polos seus vicios. ²⁴ E a Aquel que é poderoso para vos gardar sen caer e presentarvos sen mancha diante da súa gloria cheos de ledicia, ²⁵ ao único Deus, o noso Salvador, sexa a gloria, a maxestade, a autoridade e o poder, por medio de Xesús Cristo, noso Señor, dende antes de tódolos séculos, agora e por sempre, amén.