¹ Xacobe, servo de Deus e do Señor Xesús Cristo, ás doce tribus dispersas: saúdos. ² Tédevos por moi ditosos, meus irmáns, cando vos vexades rodeados por todo tipo de probas, ³ sabendo que a proba da vosa fe produce paciencia, ⁴ e que a paciencia complete a súa obra, para que sexades perfectos e cabais e non vos falte de nada. ⁵ E se algún de vós precisa sabedoría, pídalla a Deus, quen lla dá a todos dabondo e sen reproche, e seralle dada. ⁶ Pero que a pida con fe, non dubidando, porque o que dubida é coma unha onda do mar movida polo vento dun lado a outro. ⁷ Non pense o tal que ha recibir cousa algunha do Señor, ⁸ sendo indeciso e inconstante en todos os seus camiños. ⁹ Que o irmán de condición humilde se gloríe na súa dignidade, ¹⁰ mais o que é rico na súa humillación, porque pasará coma a flor da herba. ¹¹ Porque o sol saíu con calor abrasante e secou a herba, e a súa flor caeu, perecendo a súa fermosura. Do mesmo xeito murchará o rico no medio das súas empresas. ¹² Ditoso o varón que soporta a proba, porque ao superala, obterá a coroa da vida que Deus prometeu a aqueles que o aman. ¹³ Ninguén pode dicir: "eu son tentado por Deus", porque Deus non pode ser tentado polo mal, nin El mesmo tenta a ninguén. ¹⁴ Senón que cada un é tentado cando é atraído e seducido polos seus propios desexos. ¹⁵ Daquela a cobiza concibe o pecado, e este dá a luz morte. ¹⁶ Amados irmáns meus, non vos enganedes. ¹⁷ Todo bo agasallo e don perfecto vén dende as alturas, descende do Pai das Luces, no que non hai cambio nin sombra de variación. ¹⁸ El, na súa vontade, fíxonos nacer pola palabra da verdade para que fósemos as primicias das súas criaturas. ¹⁹ Sabede meus amados irmáns: toda persoa sexa pronta para escoitar, calma para falar, e lenta para a ira; ²⁰ pois na ira de cadaquén non obra a xustiza de Deus. ²¹ Polo tanto, desbotando toda inmundicia e todo resto de malicia, recibide con humildade a palabra que vos foi dada, que pode salvar as vosas almas. ²² Pero sede cumpridores da palabra, non vos quededes só con escoitala, enganándovos a vós mesmos. ²³ Porque se alguén escoita a palabra e non a cumpre é coma un home que se ve reflictido nun espello; ²⁴ porque aínda mirándose nel, vírase e axiña se esquece de como se viu. ²⁵ Pero o que observa minuciosamente na lei perfecta, a lei da liberdade, e persevera nela; non sendo oínte que se esquece, senón alguén que quere poñela por obra, será ditoso no que fai. ²⁶ Se algún pensa que é relixioso e non controla a súa lingua, engana o seu corazón, e a súa relixión é va. ²⁷ A relixión pura e verdadeira diante do noso Deus e Pai é a seguinte: visitar os orfos e as viúvas nas súas aflicións, e gardarse sen a contaminación deste mundo.