¹ E cando chegou o sétimo mes, e os fillos de Israel estaban nas cidades, o pobo reuniuse coma un só home en Xerusalém. ² Entón Xosué, fillo de Iosadac, e os seus irmáns sacerdotes, e Zerubabel, fillo de Xealtiel, e os seus irmáns, ergueron o altar do Deus de Israel, para ofrecer sobre el holocaustos, como está escrito na lei de Moisés, home de Deus. ³ E puxeron o altar no seu lugar, aínda que tiñan medo dos pobos do país, e ofreceron sobre el holocaustos ao Señor, holocaustos pola mañá e pola tarde. ⁴ E celebraron a festa dos tabernáculos, segundo o que está escrito, e os holocaustos, segundo o ordenamento do día, segundo o seu tempo. ⁵ E depois disto, o holocausto continuo, as lúas novas, e de todas as festividades consagradas a Iahveh, e de todas as ofrendas voluntarias, de todas as ofrendas voluntarias ao Señor. ⁶ Dende o primeiro día do sétimo mes comezaron a ofrecer holocaustos a Iahveh; pero o fundamento do templo de Iahveh aínda non fora posto. ⁷ E deron cartos aos carpinteiros e canteiros, e alimentos, bebidas e aceite aos sidonios e aos tirios, para que trouxesen madeira de cedro do Líbano a Iafa por mar, segundo o que ordenara Ciro, rei de Persia. ⁸ No segundo ano da súa chegada á casa de Deus en Xerusalém, no segundo mes, empezaron a traballar Zerubabel, fillo de Xealtiel, Xosué, fillo de Iosadac, e o resto dos seus irmáns, os sacerdotes, os levitas e todos os que chegaron a Xerusalém, da catividade; e puxeron os levitas de vinte anos de idade ou máis para encargar a obra da casa de Deus. ⁹ Xosué, os seus fillos e irmáns, Cadmiel e mailos seus fillos; os fillos de Xudá, xuntos coma un só home, axudaron aos que traballaban na casa de Deus, así como os fillos de Henadad, os seus fillos e irmáns, os levitas. ¹⁰ E cando os construtores puxeron os fundamaentos do templo de Iahveh, presentáronse os sacerdotes vestidos e con trompetas, e os levitas, os fillos de Asaf, con címbalos, para louvar a Iahveh, segundo a orde de David, rei de Israel. ¹¹ E cantaron, louvando e dando grazas a Iahveh, porque é bo, porque para sempre é a súa misericordia sobre Israel. E todo o pobo gritou con grande ledicia, louvando a Iahveh, porque se fundaba a casa de Iahveh. ¹² Pero moitos dos sacerdotes, levitas e xefes de familias, os anciáns que viron a primeira casa, choraban en alta voz cando se botaron os cimentos desta casa diante deles, mentres que outros moitos berraban de alegría. ¹³ E o pobo non podía distinguir entre o xúbilo e a voz de choro, porque o pobo estaba a berrar de gran alegría, e sentíase o ruído ao lonxe.