¹ Despois volvímonos e saímos cara o deserto polo camiño do mar Vermello como Iahveh mo mandara, e por moitos días demos voltas ao monte Seir. ² Iahveh faloume así: ³ "Destes voltas ao redor deste monte. Volvede agora cara o norte. ⁴ Dálle orde ao pobo dicindo: "Ides pasar polas terras dos vosos irmáns, os fillos de Esaú que viven en Seir, e eles teranvos medo. Así que ide con moito tino. ⁵ Non os provoquedes porque non vos darei nada da súa terra nin sequera a pegada dun pé porque a Esaú deille o monte Seir por herdanza. ⁶ Mercarédeslle con cartos os alimentos e tamén con cartos compraredes a auga. ⁷ Porque Iahveh o teu Deus bendiciuvos en todo o que fixeches. El coñeceu o teu peregrinar a través deste enorme deserto. Durante estes corenta anos Iahveh o teu Deus estivo contigo e non che faltou nada." ⁸ Así pasamos polo lado dos nosos irmáns, os fillos de Esaú que viven en Seir, deixando o camiño do Arabá lonxe de Elat e de Esión Guéber. Volvimos e pasamos polo camiño do deserto de Moab. ⁹ E díxome Iahveh: "Non ataques a Moab, nin o provoques á guerra, porque no che darei nada por herdanza, xa que lle dei Ar aos fillos de Lot por posesión". ¹⁰ Noutro tempo vivían os emitas, pobo tan grande, numeroso e tan alto coma os anaceos. ¹¹ E coma os anaceos, eles tamén son considerados refaítas, mais os moabitas chámanlles emitas. ¹² Antes viviron os horitas en Seir, mais os fillos de Esaú expulsáronos ; e botáronos de diante deles, e establecéronse no lugar deles, coma fixo Israel na terra que Iahveh lles deu por herdanza. ¹³ "Erguédevos agora, e atravesade o regato de Zered". E pasamos o regato de Zered. ¹⁴ Trinta e oito anos foi o tempo que nos levou chegar de Cades Barnea ata que atravesamos o regato de Zered, ata que desapareceu toda a xeración de guerreiros do medio do campamento, como Iahveh llelo xurara. ¹⁵ Ademais a man de Iahveh estivo na contra deles para destruílos do medio do campamento, ata que desapareceron completamente. ¹⁶ Cando todos os homes de guerra desapareceran de entre o pobo por iren morrendo, ¹⁷ Iahveh faloume: ¹⁸ "Hoxe irás á fronteira de Moab por Ar. ¹⁹ E cando chegues onda os amonitas, non os molestes nin os provoques, porque non che darei por herdanza nada do territorio dos fillos de Amón, xa que é a herdanza dos fillos de Lot." ²⁰ Esta rexión é tamén coñecida como a terra dos refaítas, xa que noutros tempos viviron nela xigantes, aos que os amonitas chaman zamzumitas, ²¹ un pobo grande, numeroso e alto de estatura coma os anaquitas pero que Iahveh destruíu diante deles, os que os desposuíron, e fíxoselles habitar no seu lugar, ²² tal e como fixo cos fillos de Esaú que viven en Seir cando destruíu aos horeos diante deles, e os desposuíron e establecéronse naquel lugar ata hoxe. ²³ Os avitas que vivían en aldeas ata Gaza, os caftoreos, que saíran de Caftor, destruíronos para se estableceren no seu lugar. ²⁴ Erguédevos, poñedevos en marcha e pasade polo val do Arnón. Mira que che entrego na túa man a Sehón, o amorreo, rey de Hesbón, e a súa terra. Comeza a tomar posesión dela e entra en batalla con el. ²⁵ Hoxe comezarei a difundir arrepío e terror entre os pobos que hai debaixo dos ceos, quen ao escoitar da túa sona, han tremer e agoniar pola túa presenza. ²⁶ Entón eu dende o deserto de Cademot enviei mensaxeiros a Sehón, rei de Hesbón cunha mensaxe de paz, dicíndolle: ²⁷ "Déixame pasar pola túa terra, só irei polo camiño sen virar a dereita ou a esquerda". ²⁸ Venderasme alimentos para que poida comer e venderasme auga para que poida beber, déixame só pasar polo camiño ²⁹ tal e como fixeron os fillos de Esaú que viven en Seir e os moabitas que habitan en Ar ata que cruce o Xordán para a terra que Iahveh o noso Deus nos dá". ³⁰ Pero Sehón, rei de Hesbón, non nos quixo deixar pasar pola súa terra porque Iahveh o teu Deus volveu duro o seu espírito e fixo o seu corazón obstinado para entregalos nas túas mans tal e como están hoxe. ³¹ E díxome Iahveh: "Mira, eu entrego a Sehón e a súa terra nas túas mans. Comeza a conquistar a súa terra para que a posúas." ³² Entón Sehón saíu con todo o seu pobo para encontrarnos na batalla de Iahaza. ³³ E Iahveh o noso Deus entregóunolo, a el, aos seus fillos e a todo o seu pobo. ³⁴ E naquel momento tomamos todas as súas cidades e exterminamos a homes, a mulleres e a nenos de cada cidade, sen deixarmos ningún sobrevivente. ³⁵ Só tomamos como botín os animais e o espolio das cidades que conquistaramos. ³⁶ Dende Aroer, que está na beira do val do Arnón, e dende a cidade que está no val, ata Gallad, houbo cidades que se nos resistiron. Iahveh o noso Deus entregóunolas todas. ³⁷ Soamente non te achegaches á terra dos fillos de Amón, ao longo do río Iaboc, nin ás cidades do monte, todo canto Iahveh o noso Deus prohibira.