¹ O ancián ao benquerido Gaio, a quen de verdade amo. ³ Amado, en tódalas cousas desexo que sexas prosperado e teñas saúde, do mesmo xeito que prospera a túa alma! ² Canto me alegrei cando chegaron os irmáns e testemuñaron da túa vida, de como andas na verdade! ⁴ Non teño ledicia meirande ca esta: saber que os meus fillos andan na verdade. ⁵ Amado, estás a comportarte fielmente en todo o que fas polos irmáns, e sobre todo por aqueles que son forasteiros; ⁶ eles mesmos testemuñaron do teu amor. Farás ben en axudalos para que poidan viaxar como é digno de Deus. ⁷ Pois por mor do Nome, marcharon sen aceptaren nada dos pagáns. ⁸ Por tanto, debemos recibir a estes homes como convidados, para sermos colaboradores na extensión da verdade. ⁹ Escribín unha carta á igrexa, mais Diótrefes, quen quere ser o primeiro sempre, non nos recoñece. ¹⁰ Por iso, se vos vou ver, lembrareille as cousas que fai, acusándonos inxustamente con palabras maliciosas, e non satisfeito con iso, non recibe os irmáns e llelo impide a aqueles que queren facelo expulsándoos da igrexa. ¹¹ Meu amigo, non imites o malo, senón o bo. O que fai o que é bo, vén de Deus, o que fai o malo endexamais viu a Deus. ¹² Todos testemuñan a favor de Demetrio, tamén a mesma verdade, e nós mesmos falamos ben del, e ti sabes que o noso testemuño é verdadeiro. ¹³ Aínda teño moitas cousas para che escribir, pero non quero facelo con tinta e pluma; ¹⁴ Espero verte axiña e falaremos cara a cara. ¹⁵ A paz sexa contigo. Mándanche saúdos os teus amigos. Saúda os meus amigos, a cada un polo seu nome.