¹ Ioxafat tiña riquezas e honra en abundancia; pero emparentou con Ahab. ² Despois duns anos baixou a Samaria a ver a Acab; e Acab matou ovellas e bois en abundancia para el e para a xente que o acompañaba, e persuadiuno para subir contra Ramot de Galaad. ³ E Ahab, rei de Israel, dixo a Ioxafat, rei de Xudá: irás comigo contra Ramot de Galaad? E el respondeulle: eu son coma ti, e o meu pobo como o teu pobo; iremos contigo á guerra! ⁴ Pero Ioxafat dixo ao rei de Israel: rógoche que consultes agora a palabra de Iahveh. ⁵ Entón o rei de Israel reuniu os profetas, catrocentos homes, e preguntoulles: "iremos á guerra contra Ramot de Galaad ou non?" E eles responderon: "sube, porque Deus a entregará nas mans do rei". ⁶ Pero Ioxafat dixo: "non haberá aquí algún outro profeta de Iahveh, para que o consultemos?" ⁷ E o rei de Israel respondeu a Ioxafat: ‐"aínda hai un home por quen podemos consultar o Señor, pero eu aborrézoo, porque nunca profetiza ben sobre min, senón sempre mal. É Micaías, fillo de Imla. E Ioxafat respondeu: non fale así o rei. ⁸ Entón o rei de Israel chamou a un oficial e díxolle: - que veña axiña Miqueas, o fillo de Imla! ⁹ O rei de Israel e Ioxafat, rei de Xudá, estaban sentados, cada un no seu trono, vestidos coas súas roupas reais, na praza á entrada da porta de Samaria, e todos os profetas profetizaban diante deles. ¹⁰ E Sedequías, fillo de Quenaná, fixo para si uns cornos de ferro e dicía: así di Iahveh: con estes cornos esmagarás os sirios ata consumilos! ¹¹ E todos os profetas profetizaron do mesmo xeito, dicindo: "sube a Ramot de Galaad e triunfarás, porque Iahveh entregouna nas mans do rei!". ¹² E o mensaxeiro que fora chamar a Miqueas falou con el, dicindo: velaquí, as palabras dos profetas anuncian todos a unha o ben ao rei. Agora, por favor, que a túa palabra sexa como a deles, e anuncia algo bo. ¹³ Micaías respondeulle: ‐"vive Iahveh, que o que o meu Deus me diga, iso é o que vou dicir". ¹⁴ E cando chegou ata o rei, o rei preguntoulle: Micaías, iremos a Ramot de Galaad para combater, ou non? E el respondeulle: ide e triunfaredes, porque han ser entregados nas vosas mans. ¹⁵ Pero o rei díxolle: ‐"cantas veces te vou facer xurar que non me digas máis que a verdade no nome de Iahveh?" ¹⁶ Micaías respondeu: ‐"eu vin a todo Israel esparexido polas montañas, como ovellas que non teñen pastor, e a Iahveh que dicía: ‐"estes non teñen señor; que cada un regrese en paz á súa casa". ¹⁷ E o rei de Israel díxolle a Ioxafat: "non che dixen que este non profetiza algo bo sobre min, senón o mal?" ¹⁸ Micaías continuou: ‐"por iso, escoitade a palabra de Iahveh: vin o Señor sentado no seu trono, e todo o exército celestial estaba á súa dereita e á súa esquerda. ¹⁹ E Iahveh dixo: quen enganará a Ahab, rei de Israel, para que suba e caia en Ramot de Galaad? E un dicía unha cousa e outro, outra. ²⁰ Entón saíu un espírito e púxose diante de Iahveh e dixo: eu hei de seducilo. E Iahveh díxolle: de que xeito? ²¹ E el respondeu: sairei e serei un espírito de mentira na boca de todos os seus profetas. E el dixo: de certo que ti has de seducilo ata triunfar. Vai e faino! ²² E agora, velaquí, Iahveh puxo un espírito de mentira na boca destes teus profetas, pois Iahveh decretou o mal contra ti. ²³ Entón Sedequías, fillo de Quenaná, achegouse e golpeou a Miqueas na boca e dixolle: ‐"por onde marchou o Espírito do Señor de min para falarche a ti? ²⁴ E Micaías respondeu: ‐"veralo ti mesmo no día en que vaias de apousento en apousento para esconderte! ²⁵ Entón o rei de Israel dixo: "tomade a Micaías e levádeo a Amón, gobernador da cidade, e a Ioax, fillo do rei, ²⁶ e dicídelles: así di o rei: metede a este no cárcere, e alimentádeo con pan e auga de aflición ata que eu volva en paz. ²⁷ Entón Micaías respondeu: "se volves en paz, Iahveh non falou por min! E engadiu: "escoitádeo, pobos todos! ²⁸ E o rei de Israel subiu con Ioxafat, rei de Xudá, contra Ramot de Galaad. ²⁹ E o rei de Israel dixo a Ioxafat: "voume disfrazar para entrar en combate, pero ti ponte os teus traxes reais". E o rei de Israel disfrazouse e foi á batalla. ³⁰ Pero o rei de Siria ordenara aos seus capitáns de carros dicindo: "non pelexedes con ninguén, nin pequeno nin grande, senón só co rei de Israel". ³¹ Cando os xefes dos carros viron a Ioxafat, dixeron: este é o rei de Israel! E lanzárnose contra el para loitar, pero Ioxafat clamou e Iahveh axudouno, e Deus apartounos del. ³² E cando os xefes dos carros viron que non era o rei de Israel, deixaron de perseguilo. ³³ E un home disparou o seu arco ó azar e feriu o rei de Israel atravesándolle a coiraza, e o rei díxolle ao seu auriga: vólvete e sácame do campo, porque estou ferido! ³⁴ Pero a batalla arreciou ese día, polo que o rei de Israel permaneceu no seu carro fronte os sirios ata a tarde, e morreu ao solpor.